หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ

เมื่อเป็นเซียวซีซวนเจรจาการค้าครั้งนี้ก็นับว่าผ่านไปโดยง่าย ลู่จื้อขายยาแก้ไข้ ยาห้ามเลือด และยาบำรุงร่างกายให้ ที่มียาห้ามเลือดเพิ่มมาเพราะการค้าครั้งนี้ส่งเข้ากองทัพชายแดนเหนือทั้งหมด

จากสภาพสงครามที่โจวหรงเฉิงได้ไปพบมา ทหารบางคนไม่อาจทนสภาพอากาศที่หนาวเหน็บของทางเหนือได้ ทำให้ล้มป่วย ยาที่เขาแบ่งไปจากเซียวซีซวน เมื่อให้ทหารที่ล้มป่วยได้ลองกินผลคือเกินคาด ทหารคนนั้นไม่จำเป็นต้องรับยาครั้งที่สองเลย เขาจึงต้องการยาของลู่จื้อส่งไปให้กองทัพตอนนี้

ทั้งสองกลับออกไปด้วยอารมณ์ที่ต่างกัน เซียวซีซวนนั้นอารมณ์ย่อมเบิกบานเพราะการค้าครั้งนี้โจวหรงเฉิงต้องนำเงินส่วนตัวของตนมาออกเพิ่มให้กับทางกองทัพเพราะปากที่ดีของเขานั้นเอง

โจวหรงเฉิงแม้จะได้ยากลับไปแต่อารมณ์ยามที่เดินออกจากเรือนไปก็แทบจะฆ่าคนได้ด้วย

"เจ้ามีความสุขมากรึ" โจวหรงเฉิงหันไปถลึงตาใส่เซียวซีซวน

"ก่อนมาข้าเตือนเจ้าแล้ว ข้าทำการค้ากับนางมาหลายเดือนย่อมรู้ว่าควรพูดเช่นไร" เซียวซีซวนยิ้มอย่างยียวน

"หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ" เซียวซีซวนรีบกระโดดปิดปากโจวหรงเฉิง พวกตนยังเดินออกมา เจ้าบ้านยังไม่ปิดประตูเลย

"เจ้าพูดอันใด หากนางมาได้ยิน เหอะ