ซ่งจืออวี้และซ่งจิ่งเซินสบตากันแวบหนึ่ง คล้ายอ่านความคิดของอีกฝ่ายออก รีบแย่งกันเอ่ยปาก
ซ่งจิ่งเซิน “ท่านแม่ โบราณพูดไว้ได้ดี จะต้องมีลำดับความอาวุโส พี่สามอยู่เหนือข้า ยังเลือกให้พี่สามก่อนเถอะ!”
ซ่งจืออวี้ “ท่านแม่ ท่านเองก็รู้ข้าไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ น้องสี่เก่งกว่าข้ามากนัก ยังเลือกฮูหยินที่เหมาะสมให้เขาก่อนเถอะ!”
กู้หรูเยียนเผยสีหน้ารังเกียจ “ปกติไม่เห็นพวกเจ้ารู้ใจกันเพียงนี้ ครั้นถึงตอนนี้กลับรู้ใจกันที่สุด”
“พวกเจ้าไม่ต้องบ่ายเบี่ยง พวกเจ้าสองคนเกิดพร้อมกัน ข้าเตรียมช่วยหาคู่ครองให้พร้อมกัน หากสามารถแต่งงานวันเดียวกันได้ นั่นก็ดีเหลือเกิน!”
ซ่งจืออวี้ “...”
ซ่งจิ่งเซิน “...”
ซ่งรั่วเจินสบสายตาวิงวอนของพวกเขาสองคน ผายมืออย่างเอือมระอา เป็นสัญญาณว่ามีใจแต่ไร้กำลัง
หากตอนนี้นางวิ่งไปช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้พวกเขา น่ากลัวว่าจะต้องยืนสำนึกผิดพร้อมพวกเขาแน่ นางกินผลไม้อยู่ที่นี่นั่นดีแล้ว
จากนั้น แม่นมคนสนิทของกู้หรูเยียนก็เดินเข้ามาภายในด้วยสีหน้าแปลกประหลาด พูดว่า “ฮูหยิน สกุลซ่งนั้นมีคนมาเจ้าค่ะ”
“ไม่ได้ติดต่อกันนาน เหตุใดจู่ๆ ก็มาเล่า?”
กู้หรูเยียนขมวดคิ้ว ออกคำสั่งว่
