หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว ซินเยว่กับมารดาจึงขอตัวออกมาจัดการธุระกับหัวหน้าฝู นั่นก็คือการจ่ายเงินที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง ส่วนเสี่ยวหลานนางให้ไปจัดการเรื่องที่พัก
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่ขอรับ” หัวหน้าฝูเอ่ยถามเป็นกันเอง
“เรียบร้อยดีเจ้าค่ะ ถือว่าข้ายังโชคดีที่คนที่รู้จักยังคงอยู่ที่นี่ พวกท่านจะเดินทางกลับเมืองหลวงหรือจะพักที่นี่ก่อนเจ้าคะ”
“พวกข้าคิดว่าจะเดินทางกลับวันนี้เลย เช่นนั้นข้าขออวยพรให้พวกท่านเริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่เมืองนี้อย่างราบรื่นและมีความสุขนะขอรับ” หัวหน้าฝูตอบลี่หลินพร้อมกับคำอวยพร
“ขอบคุณเจ้าค่ะ /ขอบคุณเจ้าค่ะท่านลุง” พอร่ำลากันเสร็จสองแม่ลูกจึงเดินกลับเข้าโรงเตี๊ยมไปอีกครั้ง
“คุณหนูเจ้าขาาาาา...” เสียงหวาน ๆ เรียกซินเยว่ไว้ก่อนจนนางต้องหยุดเดิน มีเพียงลี่หลินที่ไปพูดคุยกับเถ้าแก่เซียวต่อ
“พี่เสี่ยวหลานเรียกข้ามีอะไรหรือเจ้าคะ”
“คือว่า…บ่าวขอน้ำหวานที่ซ่า ๆ อีกได้หรือไม่เจ้าคะ แหะ ๆ ๆ”
ซินเยว่ก็นึกว่าเสี่ยวหลานมีเรื่องอะไรเสียอีก ที่แท้นางก็ติดใจน้ำอัดลมที่เคยให้ลองดื่มระหว่างเดินทางนี่เอง
“ข้าให้พี่เสี่ยวหลานเอาไปดื่มได้ แต่หลังจากที่ดื่มแล้วอย่าเผลอไปอยู่ใ
