“ให้จันทร์ไปด้วยนะคะ คะพี่ชล จันทร์ไปด้วยนะ” ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวทำตาปริบ ๆ ส่งสายตาออดอ้อนเกาะแขนเขาทั้งยังบดเบียดหน้าอกหน้าใจที่เขาหลงใหลให้แนบชิดกับแขนแกร่งด้วย
ชลธีพยายามอย่างมากเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองขาดสติเพราะไฟหน้าคู่ของเธอ จันทร์เจ้าก็เหลือเกินรู้ทั้งรู้ว่าเขาชอบมันมากขนาดไหนก็พยายามมกระเบียดชิดใกล้อยู่ได้ คิดหรือว่าเขาจะไม่รู้ว่าที่เธอทำแบบนี้เพียงเพราะต้องการให้เขาอนุญาตให้เธอตามเขาเข้าไปในถ้ำรังนกอีกครั้ง
เมื่อคืนฝนตกหนักมากเขาจึงจะไปตรวจสอบดูเสียหน่อย แม่ตัวแสบก็มาเกาะแขนอ้อนวอนขอตามไปด้วยอีกจนได้ ตัวเขาไม่ได้อยากให้เธอไปเลยสักนิดเพราะเกรงว่าหินจะลื่นเวลาเธอเดินอาจทำให้สะดุดหกล้มได้ แต่ตอนนี้คงจะไม่ให้ไปด้วยไม่ได้แล้ว ก็เจ้าตัวรู้ว่าเขาชื่นชอบความนุ่มนิ่มนั่นมากขนาดไหน เวลานี้จึงเอามาใช้ประโยชน์อย่างไงล่ะ และใช่เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ใจอ่อนยอมให้เธอไปด้วยอยู่ดี
“มันลื่น”
“จันทร์จะระวัง พี่ชลไม่ต้องเป็นห่วง นะคะให้จันทร์ไปด้วยนะ จันทร์ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวนี่” พูดจบก็ยู่ปากนิดหน่อย จนคนที่มองอยู่กอดแล้วอดไม่ได้จะก้มลงไปจูบริมฝีปากเล็กนั่นแรง ๆ
“พี่จะได้อะไร” พูดเพียงเท่านี้จัน
