“พี่ศิคะ หมอตุลธรเขาจะมาตรวจแทนหมอปิ่นทุกวันเลยไหมคะ” ปณิชาถามศศิมลซึ่งเป็นหัวหน้าของเธอเพื่อที่จะได้บอกกับผู้ป่วยที่มาใช้บริการได้ถูกต้อง
“เอ พี่ก็ยังไม่ได้ถามเหมือนกัน เหมยลองไปถามให้พี่หน่อยแล้วกันนะ แล้วก็ขอเบอร์โทรศัพท์หมอด้วยเผื่อจะติดต่อกัน พี่ไม่อยากให้ประชาสัมพันธ์ต่อสายให้ มันเสียเวลา”
“ได้ค่ะพี่ศิ เดี๋ยวเหมยทำเรื่องแอดมิทคนไข้เสร็จจะไปถามให้นะคะ”
ปณิชารีบจัดการคีย์ข้อมูลผู้ป่วยที่จะต้องส่งขึ้นไปบนวอร์ดอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินถือสมุดบันทึกรายชื่อแพทย์ประจำแผนกกุมารเวชแล้วเดินไปหาคุณหมอคนใหม่ที่ห้องตรวจ
“แพรวา คุณหมอมีคนไข้ไหม” ปณิชาถามผู้ช่วยพยาบาลที่ยืนประจำอยู่หน้าห้องตรวจ
“เหลือคนไข้อีกคนค่ะ แต่เข้าไปนานแล้วคงตรวจใกล้เสร็จแล้ว พี่เหมยจะเข้าพบต่อใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ ว่าแต่ทำไมแพรวาไม่เข้าห้องตรวจด้วยล่ะ”
“แม่ของเด็กเป็นเพื่อนคุณหมอค่ะ หนูก็เลยออกมารอข้างนอกค่ะ”
เพราะปกติแล้วการตรวจผู้ป่วยห้องตรวจเด็กจะต้องมีผู้ช่วยเข้าไปด้วยทุกครั้งเนื่องจากเด็กค่อนข้างจะซนและไม่ค่อยฟังคำสั่งจึงต้องมีคนคอยช่วยหมออยู่ด้วย
“น่าจะตรวจเสร็จแล้วค่ะพี่เหมย หนูขอเข้าไปเอาแฟ้มก่อนนะคะ” แพรวาเดินเข้าไปหยิบแฟ้มและเดินนำผู้ป่วยกับมารดาออกมาจากห้องเพื่อไปรอรับยาในขั้นตอนต่อไป
ปณิชารอให้ทุกคนออกมาจากห้องตรวจก่อนที่เธอจะขออนุญาตคุณหมอและเดินเข้าไปในห้องตรวจ
“คุณหมอตุลธรคะ เหมยอยากสอบถามอะไรสักหน่อยคุณหมอพอมีเวลาไหมคะ”
“ได้สิครับ ถามมาเลย” ตุลธรวางปากกาในมือก่อนจะนั่งพิงเก้าอี้ตรวจด้วยท่าทางผ่อนคลาย
“เหมยจะถามเรื่องการออกตรวจของคุณหมอค่ะ”
“มีปัญหาตรงไหนหรือเปล่าครับ” เขาไม่รู้ว่าการทำงานวันแรกตนเองได้ทำอะไรผิดพลาดไปบ้างหรือเปล่า แต่เท่าที่นึกดูก็ไม่เห็นว่าตนเองจะผิดพลาดตรงไหน
“ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ”
“โล่งอกไปที ว่าแต่คุณเหมยมีอะไรจะถามผมเหรอครับ”
“หมอเรียกว่าเหมยก็พอค่ะ”
“ดีเหมือนกันครับ ผมต้องมาทำงานที่นี่อีกหลายเดือนจะได้ดูสนิทสนมกันหน่อย เหมยก็เรียกผมว่าหมอตุลย์ก็ได้นะครับไม่ต้องเรียกชื่อจริงหรอก”
“ได้ค่ะหมอตุลย์” ปณิชาเองก็อยากจะทำความคุ้นเคยกับหมอคนใหม่ไว้เพราะเวลาทำงานร่วมกันจะได้ไม่มีปัญหา
“ว่าแต่เหมยจะถามอะไรล่ะครับ”
“เหมยอยากจะถามว่าคุณหมอจะมาตรวจแทนหมอปิ่นตามตารางเดิมของหมอปิ่นเลยทุกวันเลยไหมคะ”
“ผมขอดูหน่อยได้ไหมครับว่าหมอปิ่นตรวจวันไหนบ้าง” เขารับปากจะมาตรวจแทนหมอรุ่นพี่แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าตนเองจะออกตรวจแทนได้ทุกวันหรือเปล่าเพราะนอกจากตุลธรจะทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐบาลแล้วเขายังมีคลินิกที่เปิดรักษาผู้ป่วยเด็กอีกด้วย
“นี่ค่ะ” ปณิชารีบส่งตารางออกตรวจของหมอแผนกกุมารเวชให้กับคุณหมอคนใหม่
ตุลธรดูตารางตรวจของพี่รหัสแล้วก็ตอบตกลงที่จะมาตรวจแทนในวันอังคารเวลาช่วงเย็นและวันอาทิตย์ช่วงบ่ายถึงสองทุ่ม ส่วนเวลากลางวันเขามาตรวจแทนไม่ได้
“งั้นเหมยลงในตารางเลยนะคะ ถ้าวันไหนคุณหมอมาตรวจไม่ได้รบกวนโทรแจ้งที่แผนกล่วงหน้าหนึ่งวันนะคะ ทางเราจะได้หาคุณหมอพาร์ตไทม์มาตรวจแทนค่ะ”
“ได้ครับ แล้วผมต้องไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคลของที่นี่หรือเปล่าครับ”
“ไม่ต้องค่ะ คุณหมอแค่ส่งไฟล์รูปใบประกอบวิชาชีพ สมุดบัญชีธนาคารให้ทางไลน์นี้ก็พอค่ะ” หญิงสาวเอาคิวอาร์โค้ตของแผนกบุคคลให้กับตุลธรสแกน
“เรียบร้อยครับ ผมแค่ส่งไฟล์ก็เสร็จใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ อ้อ เหมยขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณหมอด้วยนะคะ”
ตุลธรยิ้มก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาเองก็อยากได้เบอร์โทรศัพท์ของเธออยู่แล้วจึงไม่รีรอที่จะให้เบอร์โทรศัพท์ของตัวเอง
“เบอร์คุณเบอร์อะไรครับ”
“คุณหมอจดลงในสมุดเล่มนี้เลยนะคะ” หญิงสาวส่งสมุดให้กับคุณหมอหนุ่มซึ่งในนั้นมีรายชื่อของหมอคนอื่นๆ และเบอร์โทรศัพท์อยู่เต็มไปหมด
“ผมนึกว่าคุณจะให้เบอร์ส่วนตัวผมเสียอีก” ตุลธรรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“คุณหมอติดต่อไปทางเบอร์โทรของแผนกค่ะเบอร์นี้ดีกว่าค่ะ”
“แล้วคุณจะเป็นรับสายทุกครั้งไหมครับ”
“เปล่าค่ะ เบอร์นี้จะเป็นเบอร์ของแผนก ส่วนใหญ่แล้วพี่ศิจะเป็นคนรับสายค่ะ”
“แล้วทำยังไงผมถึงจะได้เบอร์คุณล่ะครับ”
“คุณหมอจะเอาไปทำไมคะ”
“ก็เผื่อมีบางอย่างอยากจะถามแล้วหัวหน้าคุณไม่ว่างตอบ คุณก็รู้ว่าผมเพิ่งมาทำงานที่นี่วันแรก บางทีจะถามเยอะหน่อย หัวหน้าคุณคงไม่ว่างมาตอบผมบ่อยๆ หรอกนะครับ” คุณหมอหนุ่มจอมเจ้าชู้รีบบอกเหตุผล
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”
ปณิชาเห็นด้วยกับเขาเพราะหัวหน้าของของเธองานค่อนข้างจะยุ่งมาก หญิงสาวจึงบอกเบอร์โทรศัพท์ของตนเองให้กับคุณหมอหนุ่มไป ฝ่ายนั้นก็รีบกดโทรเข้ามาทันที
“คุณเมมเบอร์โทรผมไว้นะครับ อ้อ แอดไลน์ไว้ด้วยก็ดีนะครับ” คุณหมอหนุ่มพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ ปณิชายิ้มตอบก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานของตนเองต่อ
ตุลธรมองตามหลังเธอไปแล้วยิ้มตาเป็นประกาย การมาทำงานที่โรงพยาบาลนี้คงไม่น่าเบื่ออีกต่อไปถ้าเขาจะได้เจอกับพยาบาลสาวๆ สวยๆ แบบนี้ทุกวัน
