ทีเด็ดหมอเด็ก

ทีเด็ดหมอเด็ก

last updateLast Updated : 2025-03-05
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
32Chapters
1.6Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะ มาลองกินหมอเด็กดูไหมล่ะจะได้เป็นนิรันดร์ ********* เพราะผิดหวังจากรักแรกที่เป็นหมอปณิชาเลยไม่อยากมีแฟนเปนหมออีก แต่ตุลธรหมอสุดหล่อจากแผนกเด็กสุดหล่อก็เข้ามาทำลายกำแพงที่หญิงสาวตั้งขึ้น เธอคิดว่ารักครั้งนี้จะได้สวยแต่เขาก็เงียบหายไปเหมือนกับรักแรก

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 หมอคนใหม่

“Bukankah mereka sungguh romantis, Bram.” Nala menyandarkan kepalanya di bahu Bram.

“Apa iya? Seorang mata-mata dan gadis lugu?”

“Memangnya kau tidak merasa begitu?”

Bram tertawa kecil. “Pria mata-mata itu bisa kapan saja mengancam nyawa istrinya. Tentu saja hidup bersama sebuah langkah yang egois.”

“Kau ini tidak mengerti ya.” tukas Nala sambil mengangkat kepalanya kembali. “Bram, apapun yang terjadi, jangan tinggalkan aku, oke?”

Mereka baru saja melaksanakan pesta pernikahan tadi siang, dan sekarang sedang beristirahat sambil menonton film. Nala tampak bersemangat menunggu jawaban Bram. Mata Nala menyala-nyala seolah akan melahapnya kalau tak mengucapkan jawaban yang menyenangkan.

Satu-satunya yang dilakukan Bram adalah menutup mata itu. Ia menarik wajah Nala dan mengecupnya.

Setelahnya, mereka memiringkan wajah dan saling memeluk kehangatan satu sama lain. Tangan Nala menyentuh punggung Bram, menekuri setiap sudutnya dengan hati-hati.

Bram membantu Nala melepaskan pakaian dan mendekap Nala lebih erat lagi. Ia menidurkan tubuh Nala setelah membuka bajunya.

Nala merasa aneh. Sekalipun tubuhnya ditindih oleh pria seksi berotot, ia tak merasa terintimidasi. Nala semakin mempererat pelukan dan ciumannya. Di momen itu, setiap jengkal tubuh Nala teraba oleh Bram. Mereka tak mengenakan sehelai kain pun.

Wajah Nala memerah dan kepanasan karena degupan jantungnya tak beraturan. Ia bisa merasakan desah nafas mereka beradu. Dalam benaknya saat itu, inilah saatnya ia memberikan mahkotanya kepada pria yang sudah bersumpah untuk sehidup semati bersamanya.

Nala yang menyipitkan matanya, hanyut dalam sentuhan sensual yang belum pernah ia rasakan sebelumnya. Hangatnya bibir Bram, lembutnya jemari Bram. Sampai matanya terpaku pada sebuah gambar tato kecil di balik cuping telinga kiri pria itu. Sebuah gambar trisula.

“Bram, kamu punya tato?”

Nala tahu, Bram tampak terkejut. Namun, Bram mengalihkan perhatian dengan mengecup leher Nala. Bram memainkan jarinya sampai ia membuka kedua kaki Nala.

Nala tak kuasa menahan desahan saat Bram menyentuhnya sampai akhirnya Bram mengecup bagian di antara dua kaki itu. Nala merasakan nikmat yang luar biasa setelah itu, sampai ia melupakan rasa penasarannya.

Sampai setahun berikutnya, Nala dan Bram tetap saling mencintai satu sama lain hingga dikaruniai seorang bayi yang lucu dan tak pernah membahas soal tato trisula kecil. Hal kecil semacam tato bukan alasan yang cukup untuk membuat perasaannya luntur.

Mata Nala berseri-seri. Ia mengecup kening Bayu, seorang balita yang baru saja bisa menyebutkan ‘Papa’ sambil bermain Kokeshi, sebuah boneka Jepang.

“Mama, Bayu.” Nala berujar kesal. Ia merasa tak adil baginya kalau kata pertama yang diucapkan oleh anak yang sudah susah payah dikandungnya bukan panggilan untuk dirinya.

“Papa..” Bayu bersikeras, sambil menunjukkan sebagian giginya yang sudah tumbuh.

Nala mendengus kesal. “Terserah Bayu saja, deh..”

“Ada apa?” seorang lelaki bertubuh tegap, berpawakan tinggi, dan berambut ikal pendek muncul di balik pintu kamar. Tampak jejak oli di kedua tangan dan kulit kakinya yang kulit langsat. Bram, suami Nala.

“Bayu..” jawab Nala. “Dia malah mengucapkan ‘Papa’ saat bersamaku. Apakah itu wajar?”

Bram tertawa. Tawa itu membuat Nala tersipu dan terpesona. “Mungkin wajar karena dia anakku, kan?”

“Memangnya dia bukan anakku?”

Bram mendekati Nala dan mengecup bibirnya dengan lembut. “Tentu saja dia anakmu, sayang. Aku tak pernah lupa jeritanmu beberapa bulan yang lalu di ruang persalinan.”

Nala termenung sejenak dan mendorong kecil Bram agar tidak salah tingkah. Hal kecil seperti ini yang membuat Nala tak kuasa menolak pesona suaminya meskipun terkadang terkesan misterius.

“Kenapa kau masuk kamar saat pakaianmu kotor, sih?”

“Oh, aku lupa kalau ada pakaian usang yang akan kubuang. Sepertinya bisa kugunakan untuk kain lap motorku.”

“Kau ini ada-ada saja.” Nala membantu Bram mencari pakaian yang dimaksud di lemari, sebelum akhirnya menyerahkannya. “Kalau sudah, nanti aku buatkan kopi, ya.”

Sayangnya, sebuah pemandangan indah keluarga harmonis itu tak bertahan lama.

Bram tak pernah mencicipi kopinya.

Sebelum menghilang, Nala mendengar Bram mendapatkan panggilan dari teleponnya dan tampak hanyut dalam obrolan yang serius. Keheningan terjadi selama 30 menit setelahnya, dan terdengar suara motor menjauh dari garasi.

Nala terkejut. Ia bergegas keluar dan mendapati Bram dan motornya menghilang. Tanpa sedikitpun kata pamit yang terlontar. Berkali-kali Nala menghubunginya, dan panggilan selalu dialihkan ke kotak suara.

“Kau gila, ya? Apa yang membuatmu pergi begitu saja tanpa memberitahuku apa-apa? Apa yang terjadi padamu?”

Klik!

Karena putus asa, Nala mengirimi Bram pesan suara yang entah kapan akan dibuka oleh suaminya itu.

Dalam kesunyian malam, Nala menangis. Ia berusaha menahan diri agar napas berat dan suaranya tak membangunkan anaknya yang baru saja tertidur.

Bram. Nala berkenalan dengannya saat mereka sama-sama menjadi tenaga sukarelawan di wilayah banjir bandang di sebuah kota, dua tahun yang lalu. Saat itu, Nala masih bekerja sebagai seorang akuntan. Sedangkan Bram mengaku sebagai seorang radiografer di rumah sakit. Mereka sudah saling suka sejak pertama kali bertemu sampai setahun berikutnya mereka memutuskan menikah.

Tapi, Nala tak pernah mengetahui apa pun tentang asal usul Bram. Bahkan, ia tak mengenal keluarga suaminya itu sama sekali.

“Kau di mana, Bram?”

Ini bukan pertama kalinya Bram menghilang tanpa bisa dihubungi. Saat dulu menjalin kasih, Bram pernah tak bisa dihubungi selama 3 hari lamanya dan nomernya tidak aktif.

Saat itu, Bram beralasan telepon genggamnya rusak dan mengalami kecelakaan yang menyebabkan tangannya tak bisa menghubungi Nala karena digips.

“Tidak!” tukas Nala. “Tidak mungkin. Nala, sadarkan dirimu! Dia Bram, suamimu. Kau seharusnya mempercayainya dan menunggunya kembali.”

Ya, Nala pada akhirnya menunggu Bram kembali dan mencoba menahan rasa penasarannya sampai suaminya datang.

Namun, tiga hari setelahnya, Nala malah menemukan sepucuk surat di depan pintu rumahnya.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
32 Chapters
ตอนที่ 1 หมอคนใหม่
โรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่กำลังวุ่นวายกับการต้อนรับผู้ป่วยที่พากันมาใช้บริการในบ่ายวันอาทิตย์ ซึ่งมีทั้งผู้ป่วยธรรมดา ที่เดินมาเองได้ ผู้ป่วยที่ต้องนั่งรถเข็นและผู้ป่วยวิกฤตที่ต้องเข้ารับการช่วยเหลือย่างเร่งด่วนทั้งหมอและพยาบาลกำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มความสามารถ แต่ละแผนกก็มีจำนวนผู้ป่วยมากมายจนไม่มีใครได้นั่งพักแผนกกุมารเวชก็ไม่ต่างกัน วันนี้มีทั้งเด็กที่มีอาการเจ็บป่วยและเด็กที่มารับวัคซีน พยาบาลและผู้ช่วยต่างพากันวิ่งวุ่นเพราะเด็กบางคนก็วิ่งหนีออกจากห้องทั้งๆ ที่กุมารแพทย์ยังไม่ทันได้ตรวจด้วยซ้ำ ในจำนวนเด็กสิบคน ก็คงจะมีสักสองคนที่นั่งให้ตรวจอย่างเรียบร้อย แต่นั่นก็ต้องแลกมากับของเล่นชิ้นเล็ก หรือไม่ก็สติ๊กเกอร์ลายการ์ตูนที่หมอเด็กทุกคนต้องมีติดห้องตรวจไว้“แม่จ๋า หนูไม่อยากฉีดยาฮือ ฮือ” เด็กหญิงวัย 4 ขวบคนหนึ่งกอดมารดาของเธอแน่น“น้องข้าวคนสวยคะ มาให้พี่เหมยฉีดยานะคะ เจ็บนิดเดียวเองค่ะ”“ไม่เอา หนูไม่อยากฉีดยา”“ถ้าหนูไม่ฉัดหนูจะแข็งแรงได้ยังไงล่ะลูก ให้พี่พยาบาลฉีดหน่อยนะ เดี๋ยวฉีดเสร็จแล้วแม่จะพากินไอติมนะคะ” มารดาของเด็กพยายามต่อรองกับลูกสาว“น้องข้าวคะ พี่เหมยไม่ฉีดก็ได้
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 2 ทำความคุ้นเคย
“พี่ศิคะ หมอตุลธรเขาจะมาตรวจแทนหมอปิ่นทุกวันเลยไหมคะ” ปณิชาถามศศิมลซึ่งเป็นหัวหน้าของเธอเพื่อที่จะได้บอกกับผู้ป่วยที่มาใช้บริการได้ถูกต้อง“เอ พี่ก็ยังไม่ได้ถามเหมือนกัน เหมยลองไปถามให้พี่หน่อยแล้วกันนะ แล้วก็ขอเบอร์โทรศัพท์หมอด้วยเผื่อจะติดต่อกัน พี่ไม่อยากให้ประชาสัมพันธ์ต่อสายให้ มันเสียเวลา”“ได้ค่ะพี่ศิ เดี๋ยวเหมยทำเรื่องแอดมิทคนไข้เสร็จจะไปถามให้นะคะ”ปณิชารีบจัดการคีย์ข้อมูลผู้ป่วยที่จะต้องส่งขึ้นไปบนวอร์ดอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินถือสมุดบันทึกรายชื่อแพทย์ประจำแผนกกุมารเวชแล้วเดินไปหาคุณหมอคนใหม่ที่ห้องตรวจ“แพรวา คุณหมอมีคนไข้ไหม” ปณิชาถามผู้ช่วยพยาบาลที่ยืนประจำอยู่หน้าห้องตรวจ“เหลือคนไข้อีกคนค่ะ แต่เข้าไปนานแล้วคงตรวจใกล้เสร็จแล้ว พี่เหมยจะเข้าพบต่อใช่ไหมคะ”“ใช่จ้ะ ว่าแต่ทำไมแพรวาไม่เข้าห้องตรวจด้วยล่ะ”“แม่ของเด็กเป็นเพื่อนคุณหมอค่ะ หนูก็เลยออกมารอข้างนอกค่ะ”เพราะปกติแล้วการตรวจผู้ป่วยห้องตรวจเด็กจะต้องมีผู้ช่วยเข้าไปด้วยทุกครั้งเนื่องจากเด็กค่อนข้างจะซนและไม่ค่อยฟังคำสั่งจึงต้องมีคนคอยช่วยหมออยู่ด้วย“น่าจะตรวจเสร็จแล้วค่ะพี่เหมย หนูขอเข้าไปเอาแฟ้มก่อนนะคะ” แพรวาเดินเข้าไปห
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 3 หล่อแล้วไง ไม่ใช่สเปก
เข้าอาทิตย์ที่สองแล้วที่คุณหมอเด็กคนใหม่มาตรวจที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แม้จะมาตรวจแค่วันอังคารกับวันอาทิตย์แต่สาวๆ ก็พากันพูดถึงเขาแทบไม่ขาดปากไม่ใช่แค่ที่แผนกกุมารเวชแต่ยังรวมไปถึงแผนกการเงิน แผนกเภสัชกรรมและไม่เว้นแม้กระทั่งป้าแม่บ้านที่ชื่นชมในความหล่อและความสุภาพอ่อนโยนของคุณหมอหนุ่มแต่เสน่ห์ของเขาไม่มีผลต่อปณิชาเลยเพราะเธอเคยมีความทรงจำที่ไม่ดีกับอดีตคนรักที่มีอาชีพเป็นหมอ“พี่เหมยว่าคุณหมอตุลย์เป็นยังไงบ้างคะ” อารดาน้องผู้ช่วยพยาบาลถามขณะที่ทั้งสองนั่งทานอาหารกลางวันกันที่ห้องพักเบรกของแผนก“ก็ดีนะ ตรวจเก่ง ใจเย็น เข้ากับเด็กๆ ได้ดีเลย” ปณิชาพูดไปตามที่เห็นถึงเขาจะเป็นหมอผู้ชายแต่ก็เข้ากับเด็กได้ดี“อรหมายถึงหน้าตาค่ะ พี่เหมยว่าหล่อไหมคะ”“ก็หล่อดีนะแต่หล่อแบบผู้ดีดูสะอาด เรียบร้อย อรถามพี่แบบนี้อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนคลับหมอตุลย์อีกคน” เพราะตั้งแต่หมอตุลธรมาทำงานที่นี่สาวๆ ต่างพากันสมัครเป็นแฟนคลับคุณหมอคนใหม่กันทั้งนั้นยกเว้นก็แต่ปณิชาที่มองเขาแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น“มีใครบ้างล่ะคะไม่ชอบคนหล่อ อรแอบถามเพื่อนที่ทำงานโรงพยาบาลเดียวกับหมอมาแล้ว เพื่อนอรบอกว่าคุณหมอยังโสด”“เชื่อได้เหร
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 4 เลือดเย็นเกินไปแล้ว
หลังเลิกงานปณิชาก็พาอารดาน้องผู้ช่วยพยาบาลและพาขวัญเพื่อนสนิทมายังคอนโดมิเนียมที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว “น่าอยู่มากเลยเหมยคงแพงน่าดูใช่ไหม” “นั่นสิคะห้องนี้ราคาเท่าไหร่คะพี่เหมย” อารดาที่เดินสำรวจไปทั่วห้องก็ถามขึ้น “พี่ไม่รู้ราคาหรอก พอดีว่ามันเป็นห้องของพ่อเลี้ยงน่ะ พอหมดสัญญาเช่าลุงเขาก็เลยให้เหมยเข้ามาอยู่ ถ้าจะให้เหมยซื้อหรือเช่าเองก็คงไม่ไหว” ปณิชาหมายถึงลุงสุพจน์นักธุรกิจส่งออกที่แต่งงานกับมารดาของเธอหลังจากที่บิดาเธอเสียชีวิตไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน “พ่อเลี้ยงของพี่เหมยคงรวยมากๆ นะคะ” “ก็คงรวยประมาณหนึ่งแหละเขาทำธุรกิจหลายอย่างพี่เองก็ไม่ค่อยสนิทกับเขาเท่าไหร่หรอกนะ เพราะตอนที่แม่แต่งงานใหม่พี่ก็ออกมาอยู่หอพักที่มหาวิทยาลัยแล้ว” ปณิชาอธิบายให้เพื่อนรุ่นน้องฟัง “แต่ก็ดีนะคะมาอยู่ที่นี่อรว่าสะดวกสบายเยอะเลยค่ะ ห้องก็กว้างกว่าหอพักข้างโรงพยาบาลเยอะเลย” “ถ้าได้หยุดตรงกันเรามานอนดูซีรีส์ก็ได้นะ” “พูดง่ายแต่ทำยากมากเลยนะเหมย” คำพูดของพาขวัญทำให้หญิงสาวทั้งสามคนหัวเราะ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 5 เรื่องบังเอิญ
วันนี้ปณิชาเลิกงานในเวลาสองทุ่ม หญิงสาวขับรถกลับมายังคอนโดมิเนียมโดยที่ยังไม่ได้ทานอาหารและคิดว่าจะเอาอาหารกล่องแช่แข็งที่ซื้อมาตุนทานเป็นมื้อค่ำ“อ้าว เหมยคุณพักที่นี่เหรอ”เสียงทักทายทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าไปในตัวอาคารต้องหยุกชะงักแล้วหันกลับมามองว่าใครกันนะทักทายเธอเพราะตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็ยังไม่รู้จักเพื่อนร่วมคอนโดเลยสักคน“สวัสดีค่ะหมอตุลย์คุณก็พักที่นี่เหรอคะ”“ครับ ผมพักที่นี่แต่ผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน บังเอิญจังเลยนะครับที่เราพักที่เดียวกัน”“เหมยเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ค่ะ คุณพักอยู่ชั้นไหนคะ เหมยอยู่ชั้น 4 ค่ะ”“ผมอยู่ชั้น 6 ครับ คุณเพิ่งเลิกงานเหรอครับ”“ค่ะ คุณหมอล่ะคะ วันนี้ออกตรวจที่ไหน”“ช่วงเย็นถึงสองทุ่มผมเปิดคลินิกครับ เหมยเพิ่งเลิกงานมาใช่ไหม กินข้าวเย็นมาหรือยังครับ”“ยังเลยค่ะ เหมยกะว่าจะเวปอาหารกล่องกินค่ะ” ปณิชาตอบไปตามความจริงเพราะถ้าบอกเขาว่าทานอาหารมาแล้วมันก็ดูจะไม่จริงเท่าไหร่เพราะถ้าเลิกงานและทานข้าวก่อนกลับมาที่นี่เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงคงไม่น่าทัน“ผมก็ยังไม่ได้กินเลยเราไปหาอะไรกินกันดีไหม แถวนี้มีร้านอร่อยเยอะเลย เดี๋ยวผมจะพาไป”“ไม่เป็นไรค่ะเหมยว่าห
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 6 เข้าทาง
ตั้งแต่ทานอาหารค่ำด้วยกันวันนั้นปณิชาและหมอตุลธรก็ยังไม่ได้เจอกันอีกเลยจนกระทั่งบ่ายวันอาทิตย์ซึ่งเป็นเวลาที่หมอตุลธรตรวจที่โรงพยาบาลให้แทนคุณหมอคนเดิม“ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะเหมย” ตุลธรทักทายหลังจากที่ปณิชาเดินเอาแฟ้มผู้ป่วยเข้ามาให้แทนน้องผู้ช่วยซึ่งกำลังพาผู้ป่วยอีกคนไปห้องฉีดวัคซีนที่อยู่ตรงข้ามกับตรวจ“ช่วงนี้เหมยลงเวรเช้าตลอดค่ะ ก็เลยไม่ได้เจอกัน”“แล้ววันนี้ล่ะ ลงเวรกี่โมง”“สองทุ่มค่ะ”“เลิกงานแล้วเราไปกินข้าวด้วยกันไหม ผมจะพาไปกินอีกร้านหนึ่ง ร้านนี้เขาเปิดใหม่นะ อยู่เลยคอนโดไปนิดเดียวจอดรถที่คอนโดแล้วเดินไปก็ได้”“หมอหมายถึงร้านอาหารเปิดใหม่ที่มีต้นไม้เยอะๆ ใช่ไหมคะ เหมยไปกินมาแล้วค่ะรสชาติสู้ร้านเดิมที่หมอพาไปไม่ได้เลย”“อ้าวเหรอ ผมเห็นว่าร้านเปิดใหม่ตกแต่งสวยงามก็เลยอยากจะไปลองกินสักหน่อย”“หมอก็ไปลองสิคะ คนเราชอบอะไรไม่เหมือนกันค่ะ เหมยว่าไม่อร่อยแต่หมออาจจะอร่อยก็ได้นะคะ เหมยขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ หมอจะให้เรียกคนไข้คนต่อไปเลยไหม”“เรียกเลยก็ได้แล้วใครจะเป็นผู้ช่วยผมล่ะ”“ก็แพรวาไงคะ นั่นไงน้องกลับมาพอดี” เมื่อผู้ช่วยประจำห้องตรวจกลับมาแล้วปณิชาก็ออกมาจาก
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 7 นึกว่าลืมได้แล้ว
ปณิชามาทำงานที่คลินิกของหมอตุลธรได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้เข้ามาทำงานทุกวันแต่ความสนิทสนมที่มีให้กับคุณหมอหนุ่มก็มีมากขึ้นกว่าเดิมการทำงานที่นี่ก็คล้ายๆ กับที่โรงพยาบาลผู้มารับบริการก็มีทั้งเด็กป่วยและเด็กที่เข้ามารับวัคซีน การตรวจทุกครั้งปณิชาก็จะเขาไปในห้องกับเขาเพราะที่นี่ไม่มีผู้ช่วยพยาบาลเหมือนกับที่โรงพยาบาลแม้จะทำงานเข้าขากันดีแต่มันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ปณิชารู้สึกไม่สนิทใจเวลาอยู่กับเขาตามลำพัง“วันนี้พี่รัตน์ขอกลับก่อนเหมยอาจจะยุ่งหน่อยนะ” ตุลธรบอกกับปณิชาพี่รัตน์ที่ชายหนุ่มพูดถึงคือป้าแม่บ้านที่คอยช่วยทำความสะอาดและดูแลความเรียบร้อยทั่วๆ ไปของคลินิก“ไม่เป็นไรหรอกค่ะวันนี้คนไข้ไม่เยอะเท่าไหร่”“ประวัติผู้ป่วยพวกนั้นถ้าคุณทำไม่ไหวก็วางไว้ตรงนั้นก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รัตน์ก็จะมาจัดการเอง”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเหลืออีกนิดเดียวเหมยว่าทำอีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ”“ตอนนี้มันตอนนี้ก็ใกล้จะสองทุ่มแล้วคุณหิวไหม”“ไม่เท่าไหร่ค่ะ หมอล่ะคะหิวไหมจะรับคนไข้เพิ่มอีกหรือเปล่า”“อีกแค่ 10 นาทีเองผมว่าปิดไฟหน้าคลินิกเลยก็ได้นะ”“ค่ะ”ปณิชาปิดไฟที่หน้าคลินิกจากนั้นก็น
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 8 ไม่อยากเสียใจ
ตุลธรกลับมาถึงห้องก็รีบทำธุระส่วนตัวจากนั้นก็นั่งอ่านหนังสือเหมือนกับกับทุกคืน แต่อ่านยังไงก็ไม่รู้เรื่องเพราะตอนนี้เขาคิดถึงแต่ใบหน้าเคร่งเครียดของปณิชา เขาอยากรู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงเป็นแบบนั้น ชายหนุ่มไม่อยากจะเก็บความสงสัยไว้นาน เขาเลยตัดสินใจไลน์ไปหาเธออีกครั้งเผื่อเธอจะใจอ่อนและยอมเล่าเรื่องที่ติดอยู่ในใจให้เขาฟัง“เหมยนอนหรือยัง”“ยังค่ะ” หญิงสาวตอบทันทีที่เขาส่งข้อความไป“ทำอะไรอยู่”“นั่งหายใจทิ้งค่ะ” ปณิชาตอบตามความจริงเพราะหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็นั่งนิ่งอยู่บนโซฟารับแขก“ผมว่าอาการคุณไม่ค่อยดีนะให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนไหม”“เหมยไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”“ผมรู้ว่าคุณมีเรื่องไม่สบายใจนะ คุณไม่ต้องเล่าให้ผมฟังก็ได้ ผมแค่อยากนั่งเป็นเพื่อนเท่านั้นเอง”“แต่นี่มันดึกแล้วหมอไม่รีบนอนเหรอคะ”“ปกติผมก็นอนเกือบจะเที่ยงคืนนี่มันเพิ่งจะสี่ทุ่มตกลงให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนนะ”“ได้ค่ะ”เพราะอยู่คอนโดเดียวกันตุลธรเลยไม่ต้องเปลี่ยนชุดให้ยุ่งยากเขาเลยเดินลงไปกดออดที่หน้าห้องนอนของปณิชาทั้งที่ยังใส่ชุดนอนอยู่ รอไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิดด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นซึ่งเขาพอจะเดาออกว่านั่นก็คือชุดนอนขอ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 9 ผมไม่ใช่เขา
“เหมยรู้ค่ะว่าหมอไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคน เหมยอาจจะอคติกับอาชีพนี้มากไปหน่อยแต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะคะ ในเมื่อมันรู้สึกแบบนั้นไปแล้ว”“แล้วที่ผ่านมานอกจากรุ่นน้องของผมแล้วเคยมีหมอเข้ามาจีบบ้างไหม”“ก็พอมีบ้างค่ะ”“แล้วคุณปฏิเสธเขาไปทันทีเลยเหรอ”“เปล่าหรอกค่ะถึงเหมยจะไม่ชอบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเหมยจะปฏิเสธและไม่คุยกับเขา แต่สถานะแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเหมยกับพวกเขามันก็เป็นได้แค่เพื่อน แล้วผู้ชายที่ไหนเขาอยากจะมาเป็นเพื่อนกับผู้หญิงกันล่ะคะ พอเหมยบอกไปแบบนั้นพวกเขาถอยห่างค่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายมันยากค่ะที่จะเป็นเพื่อนกันได้”“แต่ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่ไง”“เราอาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานค่ะแต่ไม่ใช่เพื่อนในชีวิตจริง แต่บางทีหมออาจจะเป็นข้อยกเว้นก็ได้ค่ะ”“เพราะอะไรผมถึงเป็นข้อยกเว้นล่ะครับ”“เพราะหมอตุลย์เป็นหมอเด็กมั้งคะ”“ผมเป็นหมอเด็กแล้วมันแตกต่างจากหมออื่นยังไง”“เหมยมองหมอเด็กว่าเป็นหมอที่จิตใจดีและอ่อนโยนกว่าสาขาอื่นค่ะ”“ในเมื่อคุณคิดว่าผมจิตใจดีแล้วทำไมเราสองคนไม่ลองคบกันดูล่ะ” เมื่อสบโอกาสตุลธรก็รีบคว้ามันไว้“อะไรนะคะ หมอกินเบียร์ไปแค่กระป๋องเดียวเมาแล้วเหรอ”“เมาที่ไหนกันล่ะ เบียร์แค่กระป
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
ตอนที่ 10 ชี้โพรงให้กระรอก
“ผมบอกข้อดีของผมไปหมดแล้วนะ ตกลงเหมยจะคบกับผมแล้วใช่ไหมครับ” ตุลธรทวงคำตอบ“หมอตุลย์บอกแค่ข้อดีของตัวเองนะคะแล้วข้อเสียล่ะ”“ข้อเสียเหรอครับ” ชายหนุ่มทำท่าทางคิดหนัก“ใช่ค่ะ หมอคงไม่มีแต่ข้อดีหรอกนะคะ”“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับข้อเสียผมก็มีเหมือนกัน”“เช่นอะไรบ้างคะ”“เช่น ขี้หึง ขี้เหงาแล้วก็ขี้เอาครับ” ตุลธรยิ้มเจ้าเล่ห์หลังจากตอบข้อเสียขอสุดท้ายของตัวเองออกไป“ขอสุดท้ายอะไรนะคะ” ปณิชาไม่แน่ใจว่าตนเองฟังผิดไปหรือเปล่าเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“ชี้เซาครับ” เขารีบแก้ตัว“โล่งออกไปทีค่ะ”“เหมยได้ยินเป็นอะไร”“ช่างมันเถอะค่ะ” ปณิชาเห็นรอยยิ้มและท่าทางไม่ไว้ใจของเขาแล้วก็รู้สึกว่าสถานการณ์มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่“ผมบอกข้อดีและข้อเสียไปหมดแล้วนะครับทีนี้เหมยจะตกลงคบกับผมได้หรือยังล่ะ ถ้านับดีๆ ข้อดีผมมีมากกว่าข้อเสียนะครับ ถ้าปฏิเสธคงดูเป็นคนที่ใจร้ายไม่เหมาะกับเป็นพยาบาลแผนกเด็กนะครับ” ชายหนุ่มทวงคำตอบอีกครั้งเมื่อเห็นเธอเงียบไป“ดูเหมือนว่าหมอตุลย์จะมั่นใจมากว่าเหมยจะตอบตกลงนะคะ”“ผมรู้ว่ายังไงคุณก็ไม่มีทางปฏิเสธหรอก”“เหมยก็อยากรู้เหมือนกันว่าข้อดีที่หมอพูดมาทั้งหมดนั้นจะเป็นความจริงทุกอย่า
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status