ขึ้นลิฟต์มาถึงร้านอาหารตะวันตกของระดับผู้บริหารชั้นที่ 12 ดูเหมือนว่าทั้งร้านจะถูกจองไว้ทั้งหมดแล้ว ที่ด้านนอกนั้นก็ยังมีบอดี้การ์ดอยู่สองสามคน และเหลือเพียงแค่พนักงานเสิร์ฟที่คอยบริการอยู่เท่านั้น
เสวี่ยเยว่ยืนรออยู่ที่ตรงทางเดิน เขาก้มลงดูนาฬิกาข้อมือของเขา “มาได้ตรงเวลาดี”
ซือเย่เจ๋วถามขึ้นเรียบ ๆ “คุณย่าล่ะ?”
“อยู่ด้านใน” เสวี่ยเยว่พูดแล้วหันหลังกลับเดินนำพวกเขาเข้าไปด้านใน
ซือเย่เจ๋วจับมือของเจียงเซิง เดินเข้าไปในร้านอาหาร และได้มองเห็นหญิงชราผมขาวที่นั่งหันหลังให้กับพวกเขาอยู่ตรงโต๊ะอาหารอยู่เพียงลำพัง ในมือของเธอกำลังเล่นกับดอกกุหลาบสีเขียวที่อยู่ในแจกัน
เสวี่ยเยว่เดินเข้าไปยืนอยู่ข้าง ๆ คุณย่าเสวี่ย แล้วก้มตัวลงพูดว่า “คุณย่า”
ซือเย่เจ๋วเดินพาเจียงเซิงอ้อมโต๊ะยาวสีขาว แล้วเดินไปที่ตรงข้ามกับคุณย่าเสวี่ย คุณย่าเสวี่ยจึงเสียบก้านดอกไม้ลงไปในแจกันที่อยู่ข้าง ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นพูด “ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี นายกับพ่อของนายสบายดีใช่ไหม?”
เจียงเซิงที่เพิ่งจะได้เห็นใบหน้าของคุณย่าเสวี่ย เธออายุประมาณ 70 ปี และผมที่เปลี่ยนเป็นสีขาวเกือบทั้งหมด แต่ใบหน้าของเธอก็ยังแสดงความงามเหมือนเม
