ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน

ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน

Oleh:  เจียงจื่อหยาTamat
Bahasa: Thai
goodnovel4goodnovel
9.2
59 Peringkat. 59 Ulasan-ulasan
635Bab
141.6KDibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

แผนการครั้งหนึ่งได้ทำลายความบริสุทธิ์ของเจียงเซิงลง บีบบังคับให้เธอต้องออกจากบ้าน หกปีต่อมาเธอกลับประเทศพร้อมลูกสามคนเพื่อฉีกหน้าเขา แต่ไม่คาดคิดเลยว่าลูกทั้งสามคนจะเจ้าแผนการมากกว่าเธอเสียอีก พวกเขาได้ตามหาพ่อแท้ๆมาเป็นแบล็กหลังให้กับเธอ แถมลักพาตัวพ่อแท้ๆกลับมาบ้านอีกด้วย "แม่ครับ พวกเราลักพาตัวพ่อกลับมาแล้ว!" ชายคนนั้นมองดูลูกๆของตัวเอง ต้อนเธอจนมุม เลิกคิ้วแล้วยิ้มๆ "ตั้งสามคนแล้วเหรอ งั้นเอาอีกสักคนไหมล่ะ?" เจียงเซิง "ให้ตายเถอะ!"

Lihat lebih banyak

Bab 1

บทที่ 1

Amelia POV

“You’re pregnant with the Alpha’s child, Luna Amelia. It’s a miracle!”

My heart gave one long hard thump of joy at Dr. Wyatt’s words.

Finally, after my eighth ovulation injection, I got the life I had waited, hoped and prayed for.

Breathless, I pressed a hand to my stomach, as if I could already feel the life growing there.

I am a human Luna. My fated mate Damien is a powerful Alpha werewolf who took a big chance accepting a human as his mate.

Our union hasn’t been easy for the pack to accept. Werewolves can rarely have children with humans. The whole pack keeps whispering and gossiping about how weak or useless I am. That I can’t even give my Alpha an heir.

And not having an heir has kept Damien from being promoted to the Alpha Council, even though it was his leadership and skill that turned his pack into the strongest pack in hundreds of years.

I believe it was all my fault, but Damien never doubted we were meant to be, no matter what anyone else thought.

We’ve been trying to have a baby for two years. Last year I got desperate enough to try anything - tea made with special herbs picked by moonlight, a crazy special diet, taking my temperature every day to track my cycle. And I saw doctor after doctor after doctor.

All of them said the same thing: a werewolf and a human could not create a child.

Dr. Wyatt was different. As she stands in front of me, her dark eyes shining with excitement and happiness for me, I remember the first time I saw her, almost a year ago. She had those same kind eyes, and held my hand while I cried and told her my story.

“It’s alright, Luna Amelia. I understand how hard it must be for you in the pack, and the pressure you’re under. But, I believe I can help you.”

I couldn’t believe it at first. After so many doctors telling me it was impossible, maybe I was even afraid to believe Dr. Wyatt as she told me about the ovulation injections she’d been developing to make it easier for a pregnancy between human and werewolves.

I’ve been getting an injection of her serum every month. Her serum strengthens my uterus, creating a safer space for a werewolf baby, but to say that it hurts is a major understatement.

Still, the idea of finally - finally - being able to carry my mate’s child has kept me coming back for another injection.

After a moment of shock, when all my mate and I have been through flashes through my mind, I feel my eyes begin to fill with happy tears.

“Are you sure? Is it finally happening? I have to tell Damien!”

I’m already dialing his number before I finish the sentence, and jump up to pace as it rings. I’m so excited I just can’t sit still.

I imagine Damien laughing, seeing me pace. He calls me his little firecracker, always on the move. He tells me it’s a good thing he’s an Alpha, since no one else would be able to keep up with me.

Our children, I promised him, would be just as vibrant and energetic.

I can’t wait to tell him that the first of those children is finally on the way. But the call goes to voicemail, so I hang up. Maybe it’s better to tell him in person anyway, then I can watch his face as I give him the good news.

Dr. Wyatt crosses the room and puts her hand on my arm. “This is such good news, and I know you must be overjoyed. But let’s run some more in-depth tests, just to make sure everything is coming along as it should.”

She’s right. One quick pee-in-a-cup test isn’t enough. We need detailed, high level tests to make sure these results are accurate, and that my pregnancy may actually be a success. I should have waited to call Damien, I don’t want to get his hopes up just yet.

Just as I think this my phone buzzes in my hand. It’s Damien.

“Hello, darling. I’m sorry I missed your call. Is everything alright?”

Just hearing his voice, so deep and warm, soothes some of my jittery nerves, which are all tangled up with excitement and anxiety about what the new tests might show.

“Of course,” I say, taking a breath so my voice sounds calm and even. “I was just checking in to, uh, see how your day is going, and when you’ll be home tonight.”

“My day is busier than I thought it was going to be, actually,” he says. I can hear voices murmuring in the background, and my mate sounds distracted. “In fact, I’m not sure I’ll be home in time for dinner.”

Dr. Wyatt has her own phone to her ear, calling up to the obstetrics department of the hospital, and I’m a little distracted myself. I guess we’re going to start doing those tests right now.

“That’s okay, babe,” I say, rubbing a hand in circles over my belly. “I hope the rest of the day isn’t too stressful. I’ll see you when you get home.”

We say our goodbyes and then Dr. Wyatt is telling me all about the tests she’s going to run today, and the other tests and monitoring that will be needed in the coming weeks and months.

“I’m not going to lie, Luna. This first pregnancy could be quite risky. There may be a high chance of having a miscarriage. We’re going to take every precaution to keep both you and baby as safe as possible.”

I take a deep, deep breath. I knew getting pregnant was just step one. Carrying a half-werewolf child to term was going to be a long, scary process. I knew I was up to it - I had to be - but…

“Dr. Wyatt? I’d like to keep this between us, for now. I really, really want to tell Damien. But until we know this could really be happening, I don’t think we should say anything. To anyone.”

“Luna, do you really think you should go through all of this alone?”

“I can handle it. And I don’t want to break Damien’s heart if it doesn’t work out. Or give the rest of the pack more reason not to like me,” I added ruefully.

Dr. Wyatt rubs her hand up and down my arm. Her simple kindness, and deep understanding of my situation, have been part of what’s helped me be so strong these last few months. I was so grateful for her help, and for what has turned into an easy friendship between us.

“I understand, Amelia. I think, if I was in your place, I’d probably wait to tell anyone as well.”

Feeling steadier, I followed her out of the exam room and up to another floor of the hospital.

I hadn’t been up here before. The waiting room and main hallways were hung with soothing landscape photographs, mixed in with pictures of babies that had been delivered by the doctors here. Seeing them, it was easier to feel excited again, imagining a picture of our own child up there someday soon.

“Just down here, Luna. We’ll get you into a gown and then begin testing.”

We turn a corner and head toward an exam room, when up ahead in the hallway I spot a couple standing with their backs to us. Tall and built, the way most werewolves seem to be, they looked lovely together.

The man was listening carefully to a doctor as they spoke to each other, and the woman stood at a slight angle to me, so I could see her belly gently curving outward.

That’ll be us soon, I thought wistfully. I’ll be the one with their belly poking out, and Damien will be listening carefully to Dr. Wyatt’s instructions.

But the more I looked at the couple, the more uneasy I felt. Like there was something wrong with the picture, something disturbing.

And then my stomach clenched, and I stopped dead. That man…

Even from a distance, and with his back mostly turned.

That looks just like Damien.
Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Ulasan buku

Bab terbaru

Bab Lainnya

Peringkat

10
86%(51)
9
0%(0)
8
2%(1)
7
0%(0)
6
3%(2)
5
2%(1)
4
0%(0)
3
0%(0)
2
2%(1)
1
5%(3)
9.2 / 10.0
59 Peringkat · 59 Ulasan-ulasan
Tulis Ulasan

Ulasan-ulasanLebih banyak

Angie AuntiePanda Panjanaja
Angie AuntiePanda Panjanaja
ใครมาใหม่ อย่าเพิ่งหลวมตัวค่ะ มันขึ้นว่าจบแต่ไม่จบ ค้างคา
2024-11-15 04:28:16
6
0
Marimah Areeyadaj
Marimah Areeyadaj
ตอนจบ แบบ ไม่จบ กลับมาเขียนต่อให้จบ โอ้ยยย อารมณ์​ค้างเลย กำลังจะลุ้นเลยว่าจะจัดการคู่แข่งอย่างไงต่อ แล้วพระเอกจะฟื้นความทรงจำไหมเฮ่อ...
2024-08-22 22:12:23
1
1
Pornsuk
Pornsuk
ชอบมากคร้า ถึงขั้นติดงอมแงมเลยแต่ยังหาช่องที่จะเปย์เพชรให้ไม่เจอเลยคะ ลองกดดูหลายช่องทางก็ยังไม่มีปุ่มให้กดเปย์เพชรเลย
2024-07-28 15:40:10
1
0
Usitta
Usitta
จบแบบแปลกๆ
2024-07-20 14:09:59
0
0
Ann Suksamran
Ann Suksamran
จบแล้วหรอคะ รออ่านอยู่นะ
2024-07-12 22:23:26
0
0
635 Bab
บทที่ 1
"เจ็บ..."เจียงเซิงที่ค่อยๆฟื้นคืนสติรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง ร่างกายก็รู้สึกราวกับถูกรถชน ความไม่สบายทางกายภาพทำให้เธอขมวดคิ้ว ต้องการจะผลักออกแต่กลับไร้เรี่ยวแรงใดๆในความมืดมิดมองไม่เห็นใบหน้าของชายหนุ่ม ได้เพียงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆอันเป็นเอกลักษณ์ของกุชชี่เท่านั้นชายหนุ่มไม่พูดอะไรเลย เขาจูบลำคอของเธอ ขบลำคอของเธอ...เช้าตรู่เจียงเซิงตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกเธอแปลกใจปนตกใจเมื่อพบว่าตัวเองกำลังนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง โดยที่ข้างกายมีชายแปลกหน้านอนหันหลังให้กับเธออยู่ใบหน้าของเจียงเซิงซีดลงทันที และภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ค่อยๆชัดเจนขึ้น มันไม่ใช่ความฝัน!เกิดอะไรขึ้นกันแน่?เธอจำได้เพียงว่าเมื่อคืนเป็นวันเกิดของเธอ เจียงเวยปาร์ตี้ร่วมกับเธอ หลังจากดื่มไวน์ที่เขายื่นเข้ามาให้แล้วนั้น เธอก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย!หรือว่า ไวน์แก้วนั้นมีอะไรผิดปกติ!เจียงเซิงกัดฟันลุกขึ้นจากเตียง พยายามทำเสียงให้เงียบที่สุด สวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เก็บข้าวของแล้วย่องหนีออกไปเธอต้องกลับไปหาเจียงเวยเพื่อถามให้รู้เรื่อง!*****เมื่อเจียงเซิงกลับมาที่บ้านของตระกูลเจียง ก็เห็นเพียงเจียงเซิ่นพ่
Baca selengkapnya
บทที่ 2
ณ สนามบินของเมืองหลวงทันทีที่แม่ลูกคู่หนึ่งได้ก้าวออกจากประตูที่เต็มไปด้วยผู้โดยสารพลุกพล่านนั้น พวกเขาก็สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนได้เป็นอย่างมากพูดให้ถูกก็คือ แม่คนหนึ่งที่พาลูกหน้าตางดงามสามคนมาด้วยนั่นเองหญิงสาวดูเย็นชาและสูงศักดิ์ สวยจนน่าทึ่ง อุ้มเด็กสาวหน้าตาน่ารักน่าชังด้วยมือเดียวไว้ในอ้อมแขน ผมหยิกลอนหนาราวกับตุ๊กตาโดยมีเด็กชายสองคนที่ลักษณะคล้ายกันและหน้าตางดงามอยู่ข้างๆ ดวงตาสีเหลืองอำพันสว่างไสว ผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวราวกับน้ำนม ช่างงดงามราวกับไม่ใช่คนอย่างไรอย่างงั้น!หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้ารถบีเอ็มดับบิวถอดแว่นกันแดดออก เมื่อเห็นเจียงเซิงอุ้มเด็กน้อยคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขนและอีกสองคนเดินตามหลังมา เธอก็สูดหายใจเข้าอย่างเต็มแรง"ให้ตายเถอะ เซิงเซิง อุ้มท้องครั้งเดียวได้สามคนเลยเหรอ?"เธอตกตะลึง!คลอดตั้งสามคนออกมาก็นับว่าเก่งแล้ว แต่ที่สำคัญก็คือเจ้าตัวน้อยทั้งสามยังหน้าตาดีขั้นเทพตั้งแต่อายุยังน้อยอีกต่างหากเธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า ในตอนนั้นเจียงเซิงไปนอนกับเทพเจ้าองค์ไหนมากันแน่!เจียงเซิงวางเด็กน้อยในอ้อมแขนลง ลูบหัวเล็กๆของพวกเขาทั้งสาม "นี่คือแม่บุญธรรมของพว
Baca selengkapnya
บทที่ 3
เจียงเซิงหันหน้าไปพบกับสายตาที่ใสสะอาดของชายคนนั้น และเมื่อเธอเห็นรูปร่างหน้าตาของเขา เธอก็ตกตะลึงไปชั่วขณะผิวของเขาขาวใส ใบหน้าคมเข้มและโดดเด่น โดยเฉพาะดวงตาสีเหลืองอำพันคู่นั้นที่ดูเหมือนจะซ่อนความลึกลับที่ไม่อาจหยั่งถึงได้เอาไว้ รวมถึงริมฝีปากที่เม้มแน่นราวกับมีดบางๆนั้นอีกด้วยเพียงแต่ว่าใบหน้านี้กลับมีความคล้ายคลึงกับเฉินเฉินและเหยียนเหยียนเป็นอย่างมาก แม้แต่สีตาก็เหมือนกัน!ในตอนนั้นเมื่อเธอได้ให้กำเนิดลูกที่ประเทศSถึงได้รู้ว่าเป็นแฝดสาม คนโตเหยียนเหยียนและคนที่สองเฉินเฉินหน้าตาไม่เหมือนเธอเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับคนสุดท้องหนวนหนวนที่พอมีหน้าตาคล้ายกับเธออยู่บ้าง แต่สีผมที่ดำเหมือนน้ำหมึกของเธอกลับเหมือนกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้เมื่อมองไปที่ชายคนนี้ ดวงตาของเจียงเซิงก็อดไม่ได้ที่จะหม่นลงเขาคือใคร? เป็นอะไรกับเจียงเวย?ดวงตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองไปที่ใบหน้าของเจียงเซิง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้...เมื่อเจียงเวยเห็นซือเย่เจ๋วมองไปที่เจียงเซิง เธอก็แอบกัดฟันแน่น ให้ตายเถอะ ไม่ใช่ว่าซือเย่เจ๋วจะจำเจียงเซิงขึ้นมาได้นะ?ไม่ เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด!เธอคล้องแขนของซื
Baca selengkapnya
บทที่ 4
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าซือเย่เจ๋วเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญจากราชวงศ์ของประเทศS และยังเป็นเพื่อนกับเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ของประเทศSอีกด้วย ซึ่งเขาต้องเคยเห็นเหรียญที่ระลึกของราชวงศ์ของประเทศSอยู่แล้วต่อให้เธอจะเอามันออกมาได้ ก็คงต้องถูกจับได้ว่าเป็นของปลอมอย่างแน่นอน!เจียงเซิงเยาะเย้ย "ของล้ำค่าขนาดนั้น ฉันจะเอาออกมาให้เธอดูง่ายๆได้ยังไง?"ความหมายของประโยคก็คือ เธอไม่คู่ควรนั่นเอง!เจียงเวยตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ แต่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า "แกไม่กล้าใช่ไหมล่ะ?""เย่เจ๋ว คุณเห็นไหมว่าเธอกำลังโกหกอยู่ เธอรู้แก่ใจดีว่าราชวงศ์เคยรับเชิญคุณ และคุณก็รู้จักเหรียญที่ระลึกนั่น เพราะงั้นเธอจึงไม่กล้าเอามันออกมาไงล่ะคะ"เธอมีทีท่าอีกอย่างเมื่ออยู่ต่อหน้าซือเย่เจ๋วซือเย่เจ๋วกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา "ผมเป็นคนจ่ายเงินหนึ่งพันล้านเอง เป็นความตั้งใจของผมเองที่จะเชิญดีไซเนอร์โซรามา หากคุณสามารถพิสูจน์ได้ว่าคุณคือโซรา เรื่องของวันนี้ผมจะไม่เอาเรื่อง""แต่หากไม่ได้" ซือเย่เจ๋วโน้มตัวเข้าหาเธอ แล้วพูดคำต่อคำว่า "คุณจะไม่สามารถอยู่ในเมืองหลวงได้อีก"ขณะที่เขาเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมจางๆบนตัวของเ
Baca selengkapnya
บทที่ 5
เจียงเซิงเดินไปที่ระเบียงพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ และกดรับสาย "ทำไมล่ะ ผู้อำนวยการเจียงเสียใจทีหลังเหรอ?"เมื่อเจียงเวยได้ยินอย่างนั้น เธอก็กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า "เจียงเซิง จะมากเกินไปแล้วนะ เรายอมจ่ายแกพันล้านเพื่อเชิญแกมาก็ถือว่าเราให้เกียรติแกมากแล้วนะ!""งั้นเหรอ? พูดเหมือนว่าฉันอยากจะได้พันล้านของพวกเธอมากอย่างงั้นแหละ" เจียงเซิงโน้มตัวไปที่ระเบียงพร้อมกอดอกแล้วยิ้มเบาๆ "ในเมื่อไม่ได้ความร่วมมือด้วยความจริงใจ ก็ไม่ต้องโทรมาอีก""เดี๋ยว!"เจียงเวยตะโกนเรียกเธอเอาไว้ เธอนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา "เจียงเซิง แกอย่าลืมว่าฉันยังมีคลิปวิดีโอนั่นอยู่ในมือนะ"เมื่อพูดถึงเรื่อง"คลิปวิดีโอ"ใบหน้าของเจียงเซิงก็ค่อยๆหม่นหมองเมื่อไม่ได้ยินความเคลื่อนไหวทางปลายสาย เจียงเวยก็ยิ้มๆ"ถ้าไม่อยากให้ฉันเปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้ว ฉันขอแนะนำให้แกมาคุยกับฉันพรุ่งนี้เช้านะ"เจียงเซิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพยักหน้า "โอเค พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไป"พอพูดจบ เธอก็วางสายไปเจียงหนวนหนวนที่แอบฟังอยู่ด้านหลังได้วิ่งกลับไปที่ห้องด้วยเท้าเล็กๆของเธอ แล้วพูดกับพี่ชายทั้งสองของเธอว
Baca selengkapnya
บทที่ 6
ขอโทษ?ให้เธอกลับไปขอโทษเจียงเวย?เจียงเซิงยิ้มเยาะ และเงยหน้าขึ้นมองเขา "เป็นไปไม่ได้"ซือเย่เจ๋วไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่เย่อหยิ่ง แต่ยังดื้อรั้นอีกต่างหาก ใบหน้าของเขาเย็นชาและแข็งกร้าว "ถ้าคุณไม่ขอโทษ ชื่อของโซราจะหายไปจากอุตสาหกรรมเครื่องประดับแฟชั่นในวันพรุ่งนี้"เดิมทีเขาไม่เคยคิดที่จะทำให้เธอต้องลำบากใจ แต่เจียงเวยคือ"ผู้ที่ช่วยชีวิต"ของเขา ถ้าคืนนั้นเมื่อหกปีก่อนไม่มีเธอ เขาคงตกหลุมพรางไปนานแล้วแม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกใดๆต่อเจียงเวย แต่หลายปีที่ผ่านมาเขาก็ให้เธออยู่เคียงข้างตลอดเวลา โดยที่เขาจะสนองความต้องการทางวัตถุให้เธออยู่เสมออย่างไร้เงื่อนไขใดๆไวน์เนอร์ จิวเวลรี่เข้าสู่ภาวะถดถอยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพราะฉะนั้นเขาจึงจ่ายเงินหนึ่งพันล้านแทนเธอเพื่อขอให้โซรากลับมายังประเทศเขารู้ว่าเจียงเวยตบเธอ เธอเป็นฝ่ายผิดก่อน เขาสามารถขอให้เจียงเวยขอโทษเธอได้ส่วนตัวแล้วพวกเธอจะแก้ไขปัญหายังไงเขาไม่สน แต่เขาไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนอื่นกล้าทำอะไรเธอต่อหน้าเขาอย่างเด็ดขาดมือที่ถูกล็อกของเจียงเซิงเจ็บปวดราวกับกระดูกเคลื่อน ดวงตาของเธอลดต่ำลง แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจ
Baca selengkapnya
บทที่ 7
"คุณน้าคนฉวย เรามาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์นางแบบนายแบบค่ะ~" เจียงหนวนหนวนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับมีดวงดาวซ่อนอยู่ข้างในดาลิน่าสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบจิตใจ เด็กที่น่ารักขนาดนี้ และอ่อนโยนขนาดนี้ จะเป็นลูกของท่านซือได้ยังไงกัน?จากความเข้าใจของเธอที่มีต่อท่านซือ เขาคงไม่มีทางให้กำเนิดเด็กที่น่ารักขนาดนี้ได้หรอกนะเธอคุกเข่าลงแตะศีรษะเล็กๆของพวกเขา "พวกหนูชื่ออะไรจ๊ะ""หนูชื่อเจียงหนวนหนวนค่ะ""หนูชื่อเจียงเหยียนเหยียนครับ"เด็กน้อยทั้งสองตอบอย่างพร้อมเพรียงกันดาลิน่าตะลึงกับความน่ารักของพวกเขา หน้าตาน่ารักก็ถือว่าดีมากแล้ว แต่นี่ยังหน้าตาดีขนาดนี้อีกถ้ายืนหน้ากล้อง...เธอดึงสติกลับมา ยืนขึ้นและตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ที่อยู่รอบตัวเธอ "พวกเธอ รีบพานางแบบนายแบบตัวน้อยสองคนนี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วๆเข้า!"เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นผลลัพธ์!ใต้อาคารTG มายบัคที่จอดอยู่ให้บอดี้การ์ดชุดดำรออยู่ที่ประตูเพื่อแยกฝูงชนที่อยู่รอบๆออกไปอย่างรวดเร็ว และยืนเป็นสองแถวซือเย่เจ๋วก้าวลงจากรถ และก้าวเข้าไปในล็อบบี้ด้วยขาที่เรียวยาวอีกด้าน ดาลิน่าซึ่งถ่ายรูปไว้หลายชุด ได้ส่งผลงานของทั้งสอ
Baca selengkapnya
บทที่ 8
"มามี้บอกว่าถ้าใครมาถามชื่อมามี้ ก็บอกเขาไปแค่ว่า ชื่อของมามี้คือท่านราชินีค่ะ" เจียงหนวนหนวนหัวเราะ"หึๆ" ดาลิน่ากลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ แต่เธอก็ต้องรีบอดกลั้นเอาไว้ฮ่าๆ เด็กสองคนนี้น่ารักจัง แม่คนไหนสั่งสอนกัน?ดวงตาของซือเย่เจ๋ววับวาว เขามองไปที่เจียงเหยียนเหยียนซึ่งมีดวงตาที่เหมือนกับตัวเขาทุกประการหากไม่ใช่เพราะคนเดียวที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยคือเจียงเวย เขาคงจะสงสัยว่าเด็กทั้งสองคนอาจจะเป็นลูกของเขาก็เป็นไปได้เจียงหนวนหนวนเหลือบมองนาฬิกาของเธอ แล้วกล่าว "อาคนฉวย เราต้องกลับบ้านแล้ว ไม่เช่นนั้นท่านราชินีจะเป็นห่วงเอาได้นะคะ"ซือเย่เจ๋ววางเธอลง หันกลับไปเอ่ยกับหลัวเชว่ "ไปส่งเด็กสองคนนี้ด้วยนะ"หลัวเชว่ตกตะลึง และพยักหน้า "ครับ""อาคนฉวย ลาก่อนนะคะ!" เจียงหนวนหนวนโบกมือให้เขา ก่อนจับมือพี่ชายแล้วจากไปพร้อมกับหลัวเชว่ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไปนั้น เธอก็โชว์ผมเส้นหนึ่งให้เจียงเหยียนเหยียนดูอย่างภาคภูมิใจหลังจากเดินออกจากประตู เจียงหนวนหนวนก็ดึงชายเสื้อของหลัวเชว่ "คุณอา มามี้ของเราป่วยอยู่ในโรงพยาบาล คุณอาช่วยพาเราไปโรงพยาบาลได้ไหมคะ?"หลัวเชว่หยุดชะงัก ลอบถอนหายใจว่า
Baca selengkapnya
บทที่ 9
วันรุ่งขึ้น ณ บริษัทไวน์เนอร์เจียงเซิงนั่งอยู่ในห้องทำงานของเธอเพื่อตรวจสอบการออกแบบของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา จากนั้นเธอก็โยนแฟ้มลงบนโต๊ะ"ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ แม้แต่คำนิยามของการออกแบบยังไม่รู้เลย หลายปีมานี้เครื่องประดับของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ใช้เงินไปกับการเอาของไม่ดีมาปนกับของดีเพื่อทดจำนวนงั้นเหรอ?"พนักงานที่ยืนอยู่ห้องทำงานดูลำบากใจเป็นอย่างมาก "คุณโซราคะ ผู้อำนวยการเจียงบอกว่า แบรนด์เครื่องประดับของไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ต้องไปตามสไตล์ดั้งเดิมเท่านั้นค่ะ"เจียงเซิงกอดอกเอนตัวพิงกับเก้าอี้ แล้วหัวเราะ "สไตล์ดั้งเดิมยังไง?"เธอกางไฟล์ข้อมูลของผลิตภัณฑ์เครื่องประดับขึ้นมา "ในอุตสาหกรรมเครื่องประดับแฟชั่นพวกนี้เป็นเพียงขยะเท่านั้น ผู้อำนวยการเจียงของพวกคุณมีความสามารถจริงๆ หลังเข้ารับตำแหน่งก็ถอดคนที่มีความสามารถในแผนกออกทั้งหมด ตอนนี้ ไวน์เนอร์แม้แต่ผลิตภัณฑ์ของตัวเองยังทำออกมาไม่ได้ ได้แต่ขายของที่คนอื่นไม่เอาแล้ว จะผลาญก็ไม่ใช่ผลาญแบบนี้นะ"พนักงานนิ่งเงียบและไม่ตอบโต้ใดๆเจียงเซิงลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า "พาฉันไปที่โกดังเก็บวัตถุดิบที""ค่ะ" พนักงานพยักหน้า
Baca selengkapnya
บทที่ 10
เมื่อเจียงเวยได้ยินว่าซือเย่เจ๋วและเจียงเซิงมาที่โกดังเก็บวัตถุดิบ แถมผู้จัดการเฉินยังถูกเรียกตัวเข้าไปอีกต่างหาก เพราะกลัวว่าบางอย่างจะถูกเปิดเผย เธอจึงรีบไปที่นั่นในทันทีเธอระงับความตื่นตระหนกในใจเอาไว้ แล้วถามราวกับไม่รู้อะไรเลยว่า "เกิดอะไรขึ้น?""เย่เจ๋ว ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"ให้ตายเถอะ นังสารเลวเจียงเซิงกลับมาเพื่อจับผิดเธอใช่ไหม ถึงกับต้องตามถึงโกดังเก็บวัตถุดิบเชียวเหรอ!ตอนนั้นเพื่อประหยัดเงินเธอได้ให้คนนำเข้าอัญมณีล็อตหนึ่งที่มีการปลอมปนเข้ามา ไม่คิดเลยว่านังนี่เพิ่งกลับมาก็หาเรื่องเธอซะแล้ว!ซือเย่เจ๋วมองไปที่เธอและพูดอย่างเฉยเมย "หินอัญมณีเจือปนพวกนี้คืออะไร?"เจียงเวยอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น แต่เธอกลับแสดงทีท่าไร้เดียงสาออกมา "ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับหินอัญมณี อย่างที่คุณรู้ หลายปีที่ผ่านมา วัตถุดิบหินอัญมณีต้องได้รับการอนุมัติจากฉัน แต่ฉันคิดว่ามันคงเหมือนเดิมมาโดยตลอด"เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับหินอัญมณีจริงๆ ข้อนี้เธอได้ประโยชน์แต่เจียงเซิงกลับหัวเราะออกมา "คุณพ่อใจกว้างจังเลยนะ ยกบริษัทให้กับคนที่ไม่รู้อะไรเลย ไม่กลัวบริษัทจะล้มละลายหรือไ
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status