บทที่ 50
“ฮือๆๆ”
“ผมรู้ว่าคุณซึ้ง แต่ช่วยตอบตกลงให้ผมสบายใจก่อนได้ไหม” คนที่กำลังคุกเข่าเงยหน้าถามทำตาปริบๆ แต่เธอกลับตะคอกกลับมาเสียงเขียว
“ซึ้งอะไรเล่า ฉันโกรธ”
“โกรธเรื่อง?” เขาทำหน้างง จนเธอต้องสาธยาย
“ยังมีหน้ามาถาม ก็โกรธเรื่องที่คุณขอฉันแต่งงานในสภาพนี้ไง” อา…ก็สภาพที่เธอเปลือยล่อนจ้อนไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น ที่สำคัญไอ้การคุกเข่าแล้วใบหน้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหน้าขา ประหนึ่งว่าไม่ได้พูดกับเธอ แต่กำลังพูดกับตรงนั้นของเธอ มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกอนาถใจทุกครั้งที่ก้มมอง
“มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิง คนอื่นเขาได้ใส่ชุดสวยๆ ถ่ายรูปโพสต์ลงโซเชียล อวดใครต่อใครให้อิจฉาเล่น หรืออย่างน้อยก็เพื่อประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าคุณเป็นของฉัน แต่นี่อะไร อย่าว่าแต่จะอวด แม้แต่เล่าให้เพื่อนฟัง ฉันก็ทำไม่ได้ ไม่ใช่แค่เล่าไม่ได้ แต่ยังต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่ให้ใครรู้อีก คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงคุณภากร ฮือๆๆ” ในขณะที่เธอกำลังฟูมฟาย เขากลับยิ้มด้วยความเอ็นดู
“แล้ว…สรุปว่าแต่งไหม” เขาสรุปรวบรัดตัดตอนไม่เปิดโอกาสให้เ
