Chapter 34
“รวีเกิดมาในครอบครัวไม่สมบูรณ์ พ่อกับแม่แยกทางกันแล้วถูกแม่ทิ้งในที่สุด รวีอยู่กับคนที่เกลียดรวีมาหลายปี ก่อนจะได้รับความเมตตาจากคุณลุงคุณป้าและพี่ก้อง รวีอยากเห็นครอบครัวที่ช่วยเหลือรวีมีความสุขที่สมบูรณ์ ไม่ใช่มีเงินมากมายแต่มีเรื่องทุกข์ใจไม่หยุดหย่อน ทุกข์ที่ลูกไม่ช่วยเหลือดูแลกิจการ ทุกข์ที่ต้องตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวของลูก ทุกข์ที่ต้องคิดมากเรื่องอนาคตของลูกว่าจะไปเป็นในทิศทางใด ทั้งที่ก่อร่างสร้างตัวให้ลูกชายจนเป็นปึกแผ่นมั่นคง ที่ท่านไม่พูดกับพี่ก้องเพราะรักค่ะ รักมากจึงปล่อยตามใจเรื่อยมา แล้วการที่ตามใจนี่แหละค่ะที่ทำให้พี่ก้องเสียนิสัย ทำอะไรไม่คิด รวีสงสารคุณลุงคุณป้า รวีอยากให้พี่ก้องปรับปรุงตัวซะใหม่ ไม่ต้องทีเดียวหรอกค่ะ ค่อยๆ ทำไป ทีละนิดละน้อย ละก่อเรื่องไม่ดี สร้างเรื่องดีให้ท่านภูมิใจ”
แต่ละคำพูดของณัฐรวี เรียกความนิ่งอึ้งให้กับคำเตือนกึ่งสั่งสอน เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้ เรื่องทำความดี เรื่องช่วยเหลืองานบิดามารดา ไม่มีอยู่ในหัวด้วยซ้ำไป เขาสนใจแต่ความสุขของตัวเอง ไม่ต้องเดือดร้อนดิ้นรนทำงานก็มีกินมีใช้สบายมือ แต่พอได้ฟังคำพูดณัฐรวี ก้องเกียรติถึงคิดได้ และเริ่ม
