ทรายทองเดินไปทางที่อังเดรชี้มือบอก เขาสวมเสื้อคลุมสีเทาอ่อนและเดินนำหน้าเธอไปพร้อมๆ กับมิสเตอร์รูจ
“เชิญนั่งครับ ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่” อังเดรเอ่ยอย่างยินดี
มิสเตอร์รูจยังเงียบอยู่ หนุ่มใหญ่ยังเพลิดเพลินกับการเฝ้ามองบุรุษที่อายุอ่อนกว่าตน อังเดรน่าจะอายุราวสามสิบต้นๆ หากเดาไม่ผิด
“ผมมาพักผ่อนน่ะ สุดสัปดาห์” หนุ่มใหญ่อธิบาย เหลือบมองไปทางสตรีที่นั่งอยู่ก็เห็นเจ้าตัวนิ่วหน้าพลางยกศอกขึ้นมาพิจารณา มีรอยถลอกไม่น้อยบนศอกข้างหนึ่งของหล่อน
“คุณน่าจะไปหายาใส่สักนิด ขออภัยในความสะเพร่าของผม”
อังเดรมองตามสายตาของมิสเตอร์รูจ แอบเคืองนิดๆ ที่สายตาของหนุ่มใหญ่ไม่ละไปจากร่างของทรายทอง
“ไม่หรอกค่ะ มันเป็นความผิดของฉันเอง” ทรายทองออกตัว
จังหวะนั้นเองที่อังเดรสังเกตเห็นทูพีชสีเหลืองอ๋อยที่อยู่ใต้เสื้อคลุมบางๆ ความไม่พอใจเริ่มปรากฏบนใบหน้าเขา
“เธอใส่ชุดบ้าอะไรเนี่ย!!!”
เสียงอันดังทำเอาร็อกเล่ต์ต้องเลิกคิ้วสูง เพราะเหมือนจะเห็นภาพตัวเองซ้อนทับอังเดร นิสัยหวงข้าวของหรือแม้แต่คู่ควงนั้น ตนมักเป็นอยู่เสมอ
“ก็ทูพีชไงคะ แหะๆ” ทรายทองหัวเ
