ความร่มรื่นของไม้ดอกไม้ประดับที่ถูกปลูกตามทางเดินที่ทอดยาว ทำให้ทรายทองยิ้มออกมาน้อยๆ ภายในรั้วพระธรรมอันกว้างใหญ่ เธอรู้สึกสงบทุกครั้งที่ได้เข้ามา วัดแห่งนี้เธอรู้จักดี เมื่อก่อนเธออยู่ที่นี่...พัทยา อยู่มานาน ก่อนจะเจออังเดรเสียอีก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะอยากมาวัด แถมยังซื้อชุดสังฆทานและอะไรต่อมิอะไรมาทำบุญอีกเยอะแยะ เธออยากรู้แต่ยังไม่มีโอกาสถาม
คนทั้งสามอันประกอบด้วยอังเดร ทรายทองและนิค หิ้วข้าวของขึ้นไปบนศาลา มีพุทธศาสนิกชนจำนวนหนึ่งยังอยู่บนนั้น
อังเดรกับทรายทองร่วมกันถวายสังฆทาน กรวดน้ำทำบุญให้กับผู้ล่วงลับ ส่วนนิคนั้น ทำได้เพียงนั่งอย่างสงบอยู่ห่างๆ ด้วยว่าไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ และในตอนที่อังเดรกล่าวคำกรวดน้ำ ทรายทองก็ได้รู้ว่าเขามาทำบุญให้ใคร
พอเสร็จจากการทำบุญ ทั้งสามก็ลงมาด้านล่าง พากันเดินทอดน่องสูดกลิ่นต้นไม้ใบหญ้าอันเขียวชอุ่ม ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด ทว่าเมื่ออังเดรพลิกดูนาฬิกา เขาก็จำต้องหยุดเดินเพื่อสั่งความ
“นิคไปเอารถมา”
เขาสั่งลูกน้อง นิคจึงเดินเร็วๆ เพื่อไปเคลื่อนรถมารับเจ้านาย
“ทำไมกลับเร็วละคะ อยู่ต่ออีกนิ
