เวลาผ่านไปประมาณ 20 นาที ใบพัดก็ได้กินข้าวไข่เจียวที่สองสามีภรรยาทำมาให้ เธอค่อย ๆ ตักกินแต่ทว่ามันรู้สึกเหม็นและพะอืดพะอมแปลก ๆ
"อุ๊บ!"
"กินไม่ได้เหรอ ถ้าเป็นแบบนี้ต้องไปหาหมอแล้วนะรู้ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราสองคนจะไปส่งในตัวเมือง ไปหาหมอที่โรงพยาบาลก่อน อาการหนูดูไม่ค่อยดีเลย"
หญิงสาวจ้องมองไปหน้าของใบพัดด้วยความเป็นห่วง ดูท่าทางอาการจะไม่ดีเลย หน้าตาก็ดูซีดเซียวเหมือนคนไม่ได้พักผ่อน คงจะเดินมาไกลมากจริง ๆอย่างที่ว่า ถึงได้มีสภาพแบบนี้
"หนูจะพยายามกินให้ได้นะคะ คุณทั้งสองคนไปพักผ่อนเถอะค่ะ หนูอยู่ได้"
"ไปอาบน้ำก่อนดีไหม เดี๋ยวฉันไปส่ง เสร็จแล้วก็มานอนพักผ่อน พรุ่งนี้อาจจะสดชื่นขึ้น"
"ก็ดีเหมือนกันค่ะ ถ้างั้นรบกวนหน่อยนะคะ"
ใบพัดขยับตัวลุกขึ้นถือกระเป๋าของตัวเองเดินตามผู้ใหญ่อีกคน ตั้งแต่มาที่นี่ก็ยังไม่ได้เอ่ยถามสรรพนามเรียกขานเลย เพราะว่าเธอรู้สึกเหนื่อยแล้วก็อาการไม่ค่อยดี ถึงไม่ได้คุยกับใครเท่าที่ควร
"คุณชื่ออะไรเหรอคะ"
"ฉันชื่อไหม ส่วนสามีฉันชื่อกรจ้ะ"
"ถ้างั้นหนูเรียกคุณว่าคุณไหมนะคะ"
เราสองคนหันมายิ้มให้กันก่อนจะเดินมาถึงห้องน้ำข้างหลังบ้าน ไหมยืนเฝ้าใบพัด และปล่อยให้เธอทำธุระส่ว
