เกี้ยวเคลื่อนออกจากบ้านตระกูลกวง ได้ไม่ไกลนักเกี้ยวก็หยุดลง คนหามเกี้ยวตะโกนถามเสียงดังลั่น
“เจ้าเป็นใครบังอาจมาขว้างเกี้ยวของ ตำหนักจันทร์เคียงฟ้า”
อิงนาเปิดผ้าม่านออกไปดู กั่วชิงในอาภรณ์พรางตัวแต่ทว่าไม่ได้ปิดบังใบหน้า
“คนของตระกูลกวง คงมาส่งข่าวบางอย่างกับข้า”
อิงนาเดินลงจากเกี้ยว เดินห่างออกไปปล่อยให้กั่วชิงเดินตามมา
“พี่ชายกั่วชิงท่านเช่นไรจึง มาดักเกี้ยวของข้า”
“อิงนาได้โปรด ฟางหลานกำลังตั้งครรภ์”สีหน้าห่วงใย
“ข้ารู้แล้ว”
“ข้าอยากให้เจ้าพูดให้นางวางใจว่าข้าจะไม่มีทางทอดทิ้งนาง”
“พี่ชายกั่วชิงท่านหมายความว่าอย่างไร”
“ฟางหลาน ตรอมใจไม่กินไม่นอน มีเพียงเจ้าอิงนาที่จะช่วยข้าได้”
“ข้ายินดีถึงพี่ชายไม่บอกกับข้า ข้าก็เต็มใจจะทำเรื่องนี้อยู่แล้ว”
ยัดจดหมายลงในมือของอิงนา
“ฝากให้ฟางหลาน ข้าตอนนี้ ไปมาลำบาก การลอบสังหารองค์ชายใหญ่ครั้งนั้นยังหาตัวบงการไม่ได้ การอารักขาจึงเข้มงวดจึงไม่เหมาะที่ข้าจะเข้าไป”
“ท่านพี่กั่วชิง ท่านไม่เจอพี่สาวจึงดี หากท่านอยากให้พี่สาวมีความสุขท่านคิดหรือว่าการที่พี่สาวอยู่กับท่านสักวันองค์ชายใหญ่จะไม่ระแคะระคาย”
“อิงนาเจ้าโตขึ้นจริงๆ แต่รู้หรือไม่เรื่องของหัวใจ
