“บะ! บอส! บอสจะทำอะไรคะ ไม่นะ เอมไม่สัก!!”
“ฉันแค่จะสักบนเนินของเธอ เอาคำว่าอะไรดี ร่าน มั่ว หรือว่า...”
เธอโกรธจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว “เอมไม่ได้ร่านไม่ได้มั่ว เอมแค่ตกเป็นเหยื่อของคนโรคจิตอย่างบอส เอมเกลียดบอส เกลียดเข้ากระดูกดำ”
คำว่าเกลียดจากปากเธอทำเขาสะดุ้ง แอบรู้สึกเจ็บเบาๆ อย่างบอกไม่ถูก
“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน” เขาตอบโต้ด้วยน้ำเสียงปกติ สายตาบ่งบอกว่าเกลียดจริงอะไรจริง ทั้งที่ในใจไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย เขาก็แค่โกรธ โมโห หัวเสีย และเจ็บปวดใจที่โดนคนที่ไว้ใจที่สุดทรยศหักหลัง
มันก็เท่านั้นเอง...ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย
“ฉันจะตีตราเธอ ..เธอคือทาสฉัน เอลิกา!!”
กรี๊ดดดด...หญิงสาวกรี๊ดออกมาด้วยความกลัวสุดขีด ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะสลบเหมือดไปก็คือชายหนุ่มพุ่งเข้ามาหาเธอพร้อมเข็มสักในมือที่พร้อมจะกรีดกรายตีตราเนื้อหนังของใครสักคน !!
เหมือนฝันไป แต่มันคือเรื่องจริง...
ค่ำคืนที่แสนทรมานผ่านพ้นไปแล้ว แต่ร่องรอยความเจ็บปวดยังคงอยู่ รอยแส้บนเนื้อตัว ริ้วรอยของปลายนิ้ว เครื่องเคราทางเพศที่บอบช้ำฉ่ำแดงราวกับลูกมะเขือเทศ และหัวใจที่ยังเหนื่อยล้าอ่อนแรง...
นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เธอสลบไสลไร้สติ พอต
