เธอไม่อยากตอบคำถามใคร และไม่อยากเห็นสายตาของคนที่พากันมองเธอเหมือนเห็นตัวประหลาด ก็เลยรีบเดินไปที่ห้องพักพนักงานทำความสะอาด เพื่อจะหลบมุมหลบสายตาคนสักพัก
“เฮ่อ...จะลาออกก็ไม่ได้” เธอยอมรับเลยว่าตั้งตัวไม่ติด รู้สึกเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ยังไงยังงั้น นึกไม่ออกเลยว่าหลังจากนี้เธอจะใช้ชีวิตยังไงในบริษัท
“เอาเหอะ! ลำบากกว่านี้ก็ยังเคย ทำไมแค่นี้จะทำไม่ได้ ...เราจะต้องผ่านไปให้ได้ สู้ๆ เอลิกา”
เธอให้กำลังใจตัวเอง เพื่อจะได้ไม่ต้องนั่งเหมือนหมาหงอยแบบนี้ อย่างน้อยป้าๆ น้าๆ พนักงานทำความสะอาดก็น่ารักและใจดีกันทุกคน เธอน่าจะปรับตัวเข้ากับทุกคนได้ไม่ยาก
นับว่าโชคดีที่เธอค่อนข้างสนิทกับพนักงานทำความสะอาดของบริษัทอยู่แล้ว จึงไม่มีใครหัวเราะเยาะเธอหรือแกล้งทำเป็นสงสารที่เธอถูกเปลี่ยนตำแหน่ง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้น
“ทำได้แน่นะคุณเอม” ป้าแหววถามพลางมองเธอที่เปลี่ยนมาใส่ชุดยูนิฟอร์มพนักงานทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว “บอสไม่ได้ส่งคุณเอมมาสืบอะไรนะ”
เอลิกาถึงกับหัวเราะ “ทุกคนสบายใจได้ค่ะ เอมมาทำงานกับทุกคนจริงๆ ไม่มีอะไรในก่อไผ่ทั้งนั้น ...ทุกคนไม่ต้องห่วงนะคะ เอมแข็งแรงพอจะทำงานนี้ได้ส
