เมื่ออ้างเรื่องหนึ่งไม่ได้ผล เขาก็หันมาอ้างเรื่องลูกและแพรพลอยแน่ใจว่าหากเธอไม่ยอม เขาก็จะหาเรื่องอ้างไปเรื่อยจนกว่าจะได้อย่างที่เขาต้องการ แม้ตอนแรกแพรพลอยจะไม่ยินยอมให้เขานอนห้องเดียวกับเธอและลูก แต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ ลูกสาวของเขาก็อาละวาดเสียจนเธอต้องยอมให้เขานอนร่วมห้องด้วยจนได้
“มโนห์ราของพ่อน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม ทำให้แม่ใจอ่อนยอมให้พ่อนอนด้วยจนได้” เขาแสร้งทำเป็นกระซิบกระซาบกับลูกสาวแต่สายตากลับจ้องมองเธอไม่วางตา
“คอยดูอีกหน่อยจะไล่ไปนอนด้วยกันสองพ่อลูกนั่นแหละ ไม่เห็นตาหนูโวยวายเหมือนลูกสาวคุณเลย” แพรพลอยส่งค้อนให้คุณพ่อและลูกสาวตัวเล็ก
“ใจร้าย...คุณแม่ใจร้ายเนอะลูกเนอะ”
อสิรวิสหยอกลูกสาวที่ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวเมื่อหิวก็ร้องแผดจ้าขึ้นมาจนคุณพ่อคนเก่งต้องรีบอุ้มแนบอกพร้อมกับเดินมาส่งลูกสาวเข้าสู่อ้อมอกมารดา แล้วรับลูกชายคนโตที่เพิ่งอิ่มจากอกอุ่นของมารดามาวางบนเตียงแทน จากนั้นเขาก็มานั่งจ้องมองลูกตัวน้อยดูดน้ำนมจากอกของมารดาด้วยความอิจฉา
“หมดกันของ ๆ พ่อ จะแย่งลูกก็ไม่ได้ซะด้วยสิ” เขาทำตาอ้อนแต่เธอกลับปรายตาค้อนให้
รัตติกาลเดินทางจากข่อนแก่นพร้อมบิดาเพื่อเยี่ยมแพรพลอยโดยมีแพร
