พฤทธิ์พาแพรพลอยไปตามหาแพรจันทร์แต่คว้าน้ำเหลว เพราะแพรจันทร์ย้ายที่อยู่ทำให้แพรพลอยต้องวุ่นวายติดตามหาฝาแฝดของตนอีกพักใหญ่กว่าจะรู้ว่าน้องสาวย้ายไปอยู่ที่ใดซึ่งเป็นเรื่องปกติที่แพรจันทร์มักจะสร้างเรื่องไว้ให้เธอปวดหัวแล้วย้ายที่อยู่หนีแบบนี้เสมอ
“ลูกจันทร์เหมือนนกรู้จริง ๆ ว่าจะถูกเธอตามหา” พฤทธิ์บ่นเบา ๆ
“แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะพฤทธิ์” แพรพลอยถอนใจแรงอย่างกังวล
“เธอว่าเขาติดต่อกับนายอัศวินพระเอกจอมเจ้าชู้นั่นไม่ใช่เหรอ” พฤทธิ์หันมาถามเพื่อนสาว
“ใช่”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ขอให้พี่ส้มช่วยสิ”
“จริงสิ”เธอรีบหยิบโทรศัพท์ติดต่อหาเพื่อนสาวรุ่นพี่คนสนิททันที ใบหน้านวลเริ่มมีความหวังเมื่อพี่ส้มรับสาย
“ว่าไงจ๊ะลูกแพร โทร.มาเสียดึกเชียว” เสียงแหลมถามไปตามสาย
“พี่ส้มนอนหรือยังคะ ลูกแพรโทร.มารบกวนหรือเปล่า”
“รบกนรบกวนอาร้าย มีเรื่องอะไรร้อนใจหรือเปล่าหึ”
“นิดหน่อยค่ะพี่ส้ม ตอนนี้ลูกแพรอยู่กับพฤทธิ์ถ้าพี่ส้มยังไม่นอนเดี๋ยวลูกแพรกับพฤทธิ์จะไปหานะคะ”
“มาสิจ๊ะ พี่จะขอจูบพฤทธิ์สักฟอดด้วย คิดถึงอยู่พอดี” เสียงแหลมสูงจีบปากจีบคอกล่าว
“ได้ค่ะ เดี๋ยวลูกแพรพาตัวไปให้ถึงห้องเลยค่ะ” ใบหน้าหวานค่อยมีรอยยิ้มนิดหน่อย
