“เชื่อไหมว่าผมตามหาคุณเป็นบ้าเป็นหลังเพราะรูปนั่น”
“ค่ะ หนูนิดเล่าให้ฟัง” เธออมยิ้ม
“คุณยังรักมันอยู่หรือเปล่าลูกแพร” ดวงตาคมจับจ้องสังเกตคล้ายจะจับผิดด้วยซ้ำ
“ประสาทหรือเปล่าคะ เรามีลูกด้วยกันสี่คนแล้วนะคะ แพรจะไปรักใครได้อีก” เธอต่อว่าไม่จริงจังนัก
“เฮ้อ...แต่ทำไมผมยังรู้สึกหึงคุณทุกครั้งที่คิดถึงภาพบ้า ๆ นั่นก็ไม่รู้สินะ”
“ดีใจที่สุดเลยค่ะ เชื่อเถอะว่ากลับไปแพรจะขยายรูปที่ถ่ายกับพี่ภูเก็บไว้เลยทีเดียว” แพรพลอยกระเซ้า
“ผมจะทำโทษคุณให้สาสมถ้าคุณขืนทำแบบนั้นนะที่รัก” เขาขู่จริงจัง
“ทำโทษ...อื้ม น่าสนใจค่ะ” ดวงตาหวานพราวรอยยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นเริ่มจาก จูบนี้เลยดีกว่ายาหยี”
โชคดีที่ภายในลิฟต์โดยสารไม่มีใครใช้บริการ เมื่อสามีขี้หึงดึงตัวเธอเข้าปะทะอกกว้างเร็ว ๆ แล้วบดขยี้กลีบฝีปากอวบอย่างเร่าร้อนเพราะหมั่นเขี้ยวความช่างพูดยั่วแหย่ของเธอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นจูบอ่อนโยนและเรียกร้องเมื่อเธอตอบรับและแกล้งเสียดสีกายกับอกกว้างของเขาอย่างจงใจ กระทั่งเสียงกริ่งลิฟต์ดังเตือนว่าถึงที่หมายแล้วแยกทั้งคู่ออกจากกันอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก
“คุณกำลังทำให้ผมร้อนไปทั้งตัวแล้วรู้ไหมคนสวย” ดวงตาคมพราวรอยยิ้ม
“หวัง
