“อุ๊ย!”
อนาดลหันมาแสยะยิ้มใส่สามสาวพร้อมกับปืนในมือถูกยกขึ้นเล็งมาที่พวกเธอซึ่งกำลังอกสั่นขวัญหนี สามสาวมองตามปากที่เคี้ยวหมับ ๆ ของอนาดลยิ่งเขายิ้มเยาะในหน้าแล้วพูดขึ้นว่า
“ไม่คิดเลยว่าวันนี้ฉันจะได้สนุกแบบสามต่อหนึ่ง อ๊ะ ๆๆ อย่าพยายามหนีดีกว่า ไม่อย่างนั้นศพพวกเธอไม่สวยแน่ ๆ สาวน้อย” อนาดลขู่เมื่อแพรวพรรณเตรียมขยับตัว
“แกมาที่นี่ได้ยังไง” แพรวพรรณพยายามถ่วงเวลา
“ไม่ว่าฉันจะมาได้ยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องสนุก ๆ ที่เราจะทำร่วมกันหรอกสาว ๆ อย่าพูดมาก เอ๊า ผูกข้อมือข้อเท้าเพื่อนเธอไว้เร็ว ๆ เข้า” เขาโยนเชือกเส้นเล็กให้แพรวพรรณพร้อมกับสั่งให้หญิงสาวมัดเพื่อนทั้งสอง
“แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ”
“ฉันก็จะยิงขาพวกเธอให้เดินไม่ได้ แล้วก็หมดปัญญาหนีไง ถ้าอยากเจ็บตัวก็ไม่ต้องทำตามที่ฉันบอกก็ได้”
เขาแสยะยิ้มพร้อมกับเหนี่ยวไกปืนเสียงดัง “คลิก” ทำให้แพรวพรรณรีบหยิบเชือกที่ถูกโยนลงมาตรงหน้าขึ้นมาถือไว้และเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะใช้เชือกผูกข้อมือแพรพลอยและแพรวพรรณหลวม ๆ
“เอาล่ะ คราวนี้ก็มัดเท้าตัวเองซะด้วย อย่าตุกติกนะ ไม่อย่างนั้นเธอนั่นแหละจะเป็นศพแรก” เขาสั่งเสียงกร้าวกระด้าง ดวงตาจ้องมองพวกเธอนิ่ง
“ฉัน
