“อ๊ะ ๆ ใครกันนะที่ตอบสนองอย่างน่ารักอย่างเมื่อกี้น่ะ” เขากระเซ้าด้วยความเอ็นดู
“ใครตอบสนอง เปล่าสักหน่อย” เธอท้วงหน้าแดงปลั่ง
“นั่นสิ ใครน่ะ ต้องจับให้ได้แบบคาหนังคาเขาถึงจะยอมรับ”
เขายักคิ้วก่อนจะขยับกายเบียดไปกับต้นขาขาว ทำให้ดวงตากลมเบิกกว้างผลักอกเขาแรงเตรียมพลิกกายหนีด้วยความเขินอายแต่สามีบ้าพลังไม่ยอมให้เธอทำได้อย่างใจคิดเมื่อเขาจับเธอพลิกคว่ำลงบนที่นอนกว้างพร้อมแทรกเข่าแยกเรียวขาของเธอออกมือกว้างรั้งสะโพกมนดึงขึ้นเปิดทางให้กายแกร่งสอดแทรกเข้าสู่ความบอบบางบีบรัดของเธออีกครั้ง
“โอ๊ะ...คุณวิน”
ร่างบางสะดุ้งไหวสะท้าน มือเรียวดันตัวไว้กับเตียงกว้างเมื่อสามีขยับสะโพกไหวแรงอีกครั้ง เสียงหวานครวญดังไปตามจังหวะที่เขาเร่งเร้า มือหนาบีบเคล้นสะโพกมนโน้มตัวแนบชิดแผ่นหลังเนียนดันร่างบางแนบไปกับที่นอนนุ่ม ริมฝีปากอุ่นซุกไซ้กับซอกคอขาวตลอดจนสอดเข้าหยอกเย้ากับใบหูสร้างความซ่านเสียวให้เธอจนควบคุมน้ำเสียงตนเองไว้ไม่ได้
“ยอมรับหรือยังที่รักว่าคุณเองก็ต้องการผมเหมือนกัน”
“คุณวิน...”
บทเพลงแห่งรักบทที่สองที่สามีจอมเจ้าชู้แต่รักและขี้หึงภรรยาที่สุดอย่างอัศวินบรรจงสอนและเรียกร้องให้เธอตอบสนองเขาแบบเร่
