เมื่อลิฟต์จอดเธอพอดีเธอจึงก้าวออกไปแต่มือหนารั้งข้อมือของเธอไว้พร้อมกับสอดปลายนิ้วเข้าเกี่ยวกุมจนเธอรู้สึกเขินเพราะไม่เคยต้องเดินกุมมือกับใคร ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาคมและต้องร้อนไปทั้งร่างมือนิ้วชี้ของเขาสะกิดเบา ๆ กับหลังมือของเธอพร้อมสายตามีแววเจ้าเล่ห์
“คุณหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลยรู้ไหมลูกแพร”
“ฮึ...เรื่องของฉันเถอะ”
“หึๆ คุณว่าคนอื่นเขาจะสังเกตเห็นไหมว่าร่างกายของผมมันเรียกร้องอยากได้คุณมากแค่ไหน”
“บ้าจริง ถ้าขืนคุณยังไม่หยุดพูดจาทะลึ่งลามกแบบนี้ ฉันจะกลับขึ้นไปข้างบนจริง ๆ ด้วย”
“โอเค ๆ เดี๋ยวถึงบ้านผมแล้วผมค่อยพูดก็ได้ใช่ไหมคนสวย”
“เอ๊ะ...”
อสิรวิสหัวเราะเบา ๆ พร้อมเร่งฝีเท้าเดินนำหน้าในขณะที่มือยังกุมมือของเธอไว้ เขายอมรับกับตัวเองว่าคิดถึงเธอมากและแทบจะทนรอให้ถึงบ้านของเขาไม่ไหว หากวันนี้เธอไม่ยอมมากับเขารับรองเขาต้องหาทางฉุดเธอไปด้วยให้ได้แน่ ๆ
“ทำไมถึงประกาศกับสื่อว่าจะแต่งงานกับฉันละคะ” เธอถามขึ้นเมื่ออยู่บนรถ
“คงเพราะไม่อยากให้คุณเสียชื่อมั้ง”
“จริง ๆ ไม่ต้องก็ได้ ชื่อของฉันก็ไม่ใช่ว่าจะดีอะไรอยู่แล้ว”
“ทำไมคุณถึงไม่แก้ข่าวเรื่องน้องสาวของคุณ” เขาหันมามองเธอนิดหนึ่งก่อนจะเปลี่
