“ป่านสบายดีใช่ไหมครับ”
“สบายดีค่ะ รวิสล่ะคะสบายดีหรือเปล่า” ปานชนกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตามปกติ
“ครับ แค่ผมเห็นป่านมีความสุข ผมก็สบายใจแล้ว”
น้ำเสียงที่เอ่ยอ่อนโยนไม่แปรเปลี่ยนของอสิรวิสสร้างความเจ็บแปลบให้กับหัวใจของแพรพลอย ความหวาดระแวงใช่จะเกิดขึ้นแต่กับอสิรวิสกับปานชนกเพราะดาราสาวก็หวั่นไหวกับความสัมพันธ์เปราะบางเช่นกัน ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เริ่มต้นจากความรักแต่เป็นเพียงแค่การพบกันโดยบังเอิญของคนสองคนที่ต้องผูกพันกันเพราะความเข้าใจผิดและความร้ายกาจของฝ่ายชาย
ความรักที่เขามอบให้กับผู้หญิงอื่นเป็นทุนเดิมบั่นทอนความมั่นใจของเธออย่างสิ้นเชิง สำหรับผู้หญิงหัวโบราณในเรื่องเพศสัมพันธ์อย่างแพรพลอยเธอก็คงรู้สึกเหมือนของมีค่าที่ตนเองรักษาไว้อย่างดีถูกใครก็ไม่รู้แย่งชิงเอาไปและไม่คิดจะรักษากลับนำมาเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดีรอยร้าวถูกบ่มเพาะลงกลางหัวใจของคนทั้งสี่โดยต่างคนต่างคาดไม่ถึง และเมื่อต่างไม่พูดและอธิบายให้คนที่ตนรักเข้าใจ จากรอยร้าวเล็ก ๆ จึงค่อย ๆ ขยายกว้างสร้างความเจ็บปวดให้กันและกันโดยไม่รู้ตัว
ความเครียดทั้งเรื่องที่สูญเสียมารดาประกอบกับความอ่อนเพลียเพราะการพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้
