ส่วนแพรจันทร์รีบดึงมือพี่สาวเข้าไปในห้องนอนที่หลอกแพรพลอยว่าเป็นห้องของตน ขณะที่อนาดลนั่งรอที่ห้องรับแขกชั้นล่าง แต่แพรพลอยยังรู้สึกหวั่นใจชอบกล
“ทำไมถึงมาอยู่ที่เปลี่ยวแบบนี้ตามลำพังล่ะลูกจันทร์” แพรพลอยถามด้วยความห่วงใย
“ใครว่าฉันอยู่คนเดียว คุณดลก็อยู่ด้วย” แพรจันทร์ตอบหน้าตาเฉยชา
“นี่เธอกับเขาอยู่ด้วยกันแล้วอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่...ทำไมอย่าบอกนะว่าเธอกับนายอสิรวิสนั่นไม่ได้อยู่ด้วยกัน” แพรจันทร์ยิ้มเยาะ
“มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอกลูกจันทร์”
“ฉันไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าเธอจะอยู่กับใคร” แพรจันทร์ยักไหล่พร้อมแสร้งเดินไปลากกระเป๋าเดินทางของตนออกมาเปิดกางบนเตียง
“ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะลูกจันทร์ เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ”
“ฮึ ฉันว่าเราอย่ามาทะเลาะกันเลยดีกว่า ฉันให้เธอมาช่วยฉันเก็บของนะไม่ใช่มาสั่งสอน”
แพรพลอยถอนหายใจด้วยความรู้สึกหดหู่ เธอทำอะไรผิด เวรกรรมอะไรถึงทำให้น้องสาวฝาแฝดที่เธอรักเกลียดเธอได้ถึงขนาดนี้ทั้งที่เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อปรับความเข้าใจกับแพรจันทร์มาเนิ่นนานแต่น้องสาวของเธอก็ยังคงไม่คลายความเกลียดชังในตัวเธอลงเลยแม้แต่น้อย
“เธอจะให้ฉันช่วยอะไรบ้างล่ะ”
“งั้นเธอช่ว
