“ฉันไม่เคยคิดทำร้ายใคร” เธอเอ่ยเสียพร่าแต่หนักแน่นแม้หัวใจจะปวดแปลบ
“แล้วที่เธอทำ มันหมายความว่ายังไง หรือเพราะอยากมากจนทนไม่ไหว”
“ต่ำ...คนอย่างคุณมันก็คิดได้แค่นั้นเองสินะ”
“สำหรับผู้หญิงอย่างเธอ ฉันคงคิดได้เท่านี้แหละ”
หัวใจของแพรพลอยเหมือนโดนแรงบีบรัด เจ็บจุกและยอกแสลงเมื่อได้ยินคำพูดเยาะหยัน น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมของเขาราวกับใบมีดที่กรีดลงกลางหัวใจของเธอ น้ำเสียงที่เอ่ยถามจึงห้ามไม่อยู่ที่จะสั่นพร่า
“ผู้หญิงอย่างฉัน...ฉันเคยทำอะไรให้คุณเจ็บปวดอย่างนั้นเหรอ คุณถึงได้ตามราวีกันแบบนี้”
“ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ คนอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้ ถ้าฉันไม่คิดจะปกป้องป่าน ฉันคงไม่เอาตัวมาเกือกกั้วกับผู้หญิงอย่างเธอ”
อสิรวิสโกรธจนหูอื้อตาลายเพราะคิดว่าถูกเธอหักหลังทำให้เขาพาลและทำทุกอย่างโดยไม่คิด ขอแค่ทำให้เธอเจ็บปวดด้วยคำพูดที่จงใจกดเธอให้รู้สึกต่ำต้อยกว่าอดีตคนรัก เหยียบย่ำหัวใจของเธอ
“คุณมันบ้า ถ้าคุณคิดจะบูชาความรักที่มีต่อเมียคนอื่นถึงขนาดหลับหูหลับตาโยนความผิดทั้งหมดให้กับฉันเพียงเพราะความขี้หึงไร้เหตุผลของผู้หญิงคนนั้น ที่ดีแต่ตีอกชกลมเกินกว่าเหตุ คุณก็เป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยรู้จักมา
