“แกเองสินะผัวนังเรย์ ได้เจอตัวก็ดี จะได้พูดกันให้รู้เรื่องไปเลย! ฉันต้องการให้แกหย่าขาดกับลูกสาวของฉัน เร็วเท่าไหร่ได้ยิ่งดี!” นางแทบไม่ต้องใช้มองสำรวจเลยสักนิดก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าคนตรงหน้ากระจอกแค่ไหน ดูได้จากสารรูปของมัน ที่ไม่มีอะไรไปสู้อีกคนได้เลย คนที่พร้อมมากกว่า และน่าจะเป็นใบเบิกทางให้นางให้ดีกว่าใครๆ
“คนเดียวที่จะสั่งให้ผมเซ็นใบหย่าได้ มีแค่คุณเรย์คนเดียวเท่านั้น ว่าไงคุณ บอกแม่คุณไปสิ ว่าคุณอยากหย่ากับผมรึเปล่า!” คำถามที่ส่งตรงมาให้กันนั้นทำเอาคนถูกถามถึงกลับเงียบไปนาน หากแต่สุดท้าย เธอก็ตอบกลับมารดากลับไปด้วยถ้อยคำหนักแน่น
“ไม่ค่ะ เรย์ไม่หย่า!”
เป็นอีกครั้งแล้วที่อ้อมกอดของเขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย แม้จะบอกตัวเองอย่าไปคาดหวังว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเพราะความผิดพลาดว่ามันยาวนานอย่างใจคิด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอยากอยู่กับเขา อยู่กับทุกคนที่ไร่อยู่ดี ต่างจากคนตรงหน้าที่เป็นถึงแม่แท้ๆ
แต่กลับไม่เคยให้ความรัก ความห่วงใย ไม่เคย!
เรื่องวุ่นวายจบลงด้วยการที่แม่ของเธอเป็นฝ่ายล่าถอยไปก่อนที่เธอจะทำตั้งสติเพื่อทำหน้าที่ส่งพ่อเป็นครั
