“พี่วีร์”
ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นเขาอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มปิดประตู ก่อนจะถือวิสาสะเดินสำรวจห้องพักของคนอายุน้อย
“มาทำไม”
“...”
เป็นคำถามที่เกิดพร้อมกับมือหนารูดผ้าม่านเปิดรับวิวเมืองสะท้อนแสงสีสวยงามในยามค่ำคืนราวกับว่าเป็นห้องตัวเอง เขาได้กลิ่นหอมกลิ่นเดิมที่มันเคยคลุ้งในบ้าน ยืนมองวิวแล้วสูดเอากลิ่นนั้นราวกับเสพติด
“เอมถาม – พี่มาทำไม”
“บังเอิญมาเจอแต่นี่คือคอนโดที่อยู่ใช่ไหม”
เขาไม่รู้จะสรรหาคำตอบไหนมาโกหก มันอึดอัดในใจมากจนไม่อยากเก็บไว้ แต่มันต้องเริ่มยังไงเมื่อที่ผ่านมาความทรงจำที่ทำกับคนตรงหน้าคือคนที่แสนร้ายมาตลอด แต่พอมองหน้าดวงนั้นเข้าก็ต้องขยายความมากขึ้น
“เห็นเธอเลี้ยวเข้ามา ก็เลยมาดูว่า...”
“….”
“ว่าแอบมาหาใครที่นี่”
คำตอบที่ได้ชวนเฌอเอมผิดหวังไม่น้อย ในทีแรกก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าคนอายุมากกว่าจะเป็นห่วง ไม่เจอกันก็เกือบสองอาทิตย์ หวังเล็กๆ ในใจว่าคงคิดถึงกันบ้าง ที่ไหนได้ก็ยังมองเธอในแบบเดิมๆ
“ถ้าจะมีใคร ไม่จำเป็นต้องแอบ”
“…”
“เอมโตแล้ว จะพาใครมาค้างด้วยก็ได้”
จากที่ตั้งใจจะมาดีๆ พลันอารมณ์ขุ่นกะทันหัน กัดฟันแน่นเมื่อคนอายุน้อยประชดประชัน กระตุกมุมปากยิ้มอย่างเย้ยหยันทั้งคำ
