เช้าวันใหม่ของแพรพลอยที่เพิ่งผ่านคืนฟ้าเหลืองมาหมาดๆมันบอกเวลาบ่ายสามนี้เธอหลับไปนานขนาดไหนเนี้ย แล้วเขาหายไปไหนอีกแล้วก่อนจะหลับเขายังนอนกอดเธออยู่เลย
ร่างเล็กที่ระบมไปทั่วกายจากบทรักอันเร่าร้อนของพ่อมาเฟียหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ไปยังห้องน้ำด้วยความอยากลำบากมันปวดร้าวไปทั้งตัว
เธอส้วมเพียงเสื้อของเขาที่มีอยู่ในห้องน้ำเมื่อคืนนี้เดินออกมานอกห้อง เพราะไม่รู้ว่าห้องเสื้อผ้าอยู่ตรงไหนตั้งแต่มาเธอรู้แต่ห้องนั่งเล่น ห้องครัวแล้วก็มาจบที่ห้องนอน
"แมกซ์"
เธอเรียกหาเขาแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเหมือนเสียงคนคุยกันอยู่ในห้องที่ปิดประตูไว้ นั้นน่าจะเป็นห้องทำงานของเขา
แพรพลอยเดินเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน
"น้องสาวของเลโอเธอมาขอร้องให้นายรับผิดชอบชีวิตเธอกับลูกครับ"
"เหอะ กล้ามากสินะ"
"เธอมีลูกที่กำลังแบเบาะมาด้วยครับ"
"ลูก? มึงแน่ใจนะไอ้เท็น ไปเอาลูกใครมาอุ้มเรียกความสงสารจากพ่อบอดี้การ์ดหน้าโหดอย่างมึงที่แพ้เด็กหรือเปล่า"
"เปล่าครับ ผมให้คนไปสืบมาแล้ว"
"มึงก็ให้เงินก้อนไปก็แล้วกัน จะได้จบๆไป"
"เธอต้องการทำงานครับ ไม่ได้ต้องการเงิน"
"กูไม่รับคนของศัตรูเข้ามาทำงานโว้ย กูไม่
