"แพรกลับห้องกันเถอะ คิดตี้มันจะพักผ่อน"
"เป็นหมาเหรอคุยกับมันรู้เรื่องนะ ออกไป"
"มันจะมากไปแล้วนะ"
"มากอะไร ห๊ะ พูดมาสิ มันมากอะไร หมาแมกซ์แวลล์ อึก ฮ่าาา"
"เดี๋ยวก็รู้ฤทธิ์หมาตัวนี้"
"เฮ้ยปล่อยสิวะ ปล่อย ไอ้คนใจร้าย ใจดำ ปล่อย"
เอาอุ้มร่างบางพาดบ่าเดินออกมาจากห้องเล็กนั้นมายังห้องของเขา มันไม่กี่ก้าวแต่กว่าเขาจะถึงเล่นเอาเหงื่อตกเลย ไอ้เหล้าน้ำสีฟ้าใสนั้นกำลังออกฤทธิ์เต็มที เธอพยศไม่ยอมหยุด
"ใครจะอาบน้ำกับนาย ปิดเลยนะ ปิด"
"เงียบเลยแพรพลอย มีสติหน่อยสิ"
แมกซ์แวลล์พาร่างบางมาชำระล้างความเมาออก เปิดน้ำจากฝักบัวจนสุดใส่ร่างเล็กที่มีเขากอดบังคับให้เธอยืนรับน้ำไว้
ทั้งสองคนเปียกชุ่ม แต่แพรพลอยไม่สิ้นฤทธิ์เธอยังคงทั้งดิ้นทั้งข่วนเขาไม่ยอมหยุด
"โอ๊ย จะไปไหนแพร กลับมา"
เธอดิ้นจนหลุดจากอ้อมกอด ผลักร่างใหญ่จนเขาล้มลงกับพื้น วิ่งออกมานอกห้องน้ำปลดเสื้อผ้าเปียกปอนของตัวเองออกเดินนวยนาดไปนอนห่มผ้าบนเตียงทันทีอย่างสบายใจเหมือนฉุกคิดอะไรบางอย่างได้
เขาวิ่งตามออกมาทันที่มองว่าเธอทำอะไร น้ำเย็นๆในห้องน้ำคงทำให้เธอสงบได้บ้างถึงยอมขึ้นไปนอนนิ่งบนเตียง
"หมดฤทธิ์แล้วสินะ งั้นก็นอน"
เขาเดินไปถอดชุดออกข้าง
