ดึกๆ คืนเดียวกันนั้น
อ๊อยหิวจัง ..ข้าวเที่ยงก็กินเข้าไปแค่นิดเดียว ส่วนข้าวเย็นไม่ตกถึงท้องเลย คนตัวเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง เพราะกลัวว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ จะรู้สึกตัว
อึบ.. คนยิ่งระวังอยู่หวังว่าเขาคงไม่ตื่นนะ จังหวะที่เธอกำลังจะขยับลงจากเตียง ขาดันเกาะเข้ากับชายผ้าห่ม จนร่างของเธอล้มลง แต่พอมองไปก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองมาเช่นกัน
"...." หวานใจก็เลยรีบทิ้งตัวลงนอนที่เดิม
"จะเข้าห้องน้ำเหรอ"
ด้านที่เธอนอนชิดผนังห้อง ถ้าจะลงก็ต้องขยับมาอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นฝั่งที่เขานอนอยู่ หรือไม่ก็ลงทางปลายเตียง
แต่หวานใจไม่ได้ตอบ จนรามิลนอนตะแคงหันมามอง "เมื่อสักครู่จะไปไหน"
"เรื่องของฉัน"
"ถ้าจะเข้าห้องน้ำก็ไปเข้าสิ เดี๋ยวก็เรี่ยราดแถวนี้หรอก"
"ไม่ได้จะเข้าห้องน้ำสักหน่อย" ว่าแล้วเธอก็หันหลังพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมโปง
"ไม่เข้าห้องน้ำ..หรือว่าที่ปลุกเพราะ...."
หญิงสาวที่เอาผ้าห่มคลุมศีรษะอยู่รีบดึงมันออก ใครจะบ้าไปปลุกเขา พอลุกขึ้นได้หวานใจก็ขยับลงจากเตียง แล้วเดินมาที่ประตูโดยไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ
รามิลรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเธอออกมา เพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว เขาไม่รู้ว่าเธอจะไปไหน
หวานใจที่กำลังค่อยๆ
