"คุณรามิล!" ยังไงวันนี้เธอก็ไม่ยอมเขาแน่ กว่าจะตัดใจออกจากบ้านหลังนั้นมาได้ ยังจะตามมาทำแบบนี้กับเธออีกเหรอ
"มีแรงดิ้นก็ดิ้นไปสิ" แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเช่นกัน ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดแน่นกว่าเดิม
"คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันอีกทำไม ในเมื่อฉันเปิดโอกาสให้แล้ว ทำไมคุณไม่รีบกลับไปทำกับคนรักของคุณล่ะ" ด้วยอารมณ์ที่โกรธ น้อยใจ สิ่งที่ไม่น่าพูดเธอก็ได้พูดออกมา
"เธอว่าอะไร" ชายหนุ่มที่โอบร่างเธออยู่ จับร่างนั้นให้นอนหงาย แล้วก็ก้าวคร่อม..แต่เขาก็ไม่ได้ทิ้งแรงลงมาเลยแม้แต่น้อย
"ไหนๆ ฉันก็ได้พูดแล้ว ขอพูดอีกหน่อยเถอะ ทำไมคุณไม่หย่าแล้วไปแต่งงานกับคนที่คุณรัก"
"อย่าบอกนะ ว่าเธอคิดว่าฉันมีอะไรกับพี่สาวตัวเอง"
"แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ"
"จะแท้หรือไม่แท้ เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาคิดแทนคนอื่น"
"ใช่! ฉันมันไม่มีสิทธิ์ แม้แต่สิทธิ์การเป็นภรรยาของคุณยังไม่มีเลย เซ็นใบหย่าให้ฉันเถอะ ปล่อยฉันไปเจอผู้ชายที่รักฉัน"
"แบบนี้เองเหรอ ที่อยากจะหย่านัก"
"ใช่ค่ะ ฉันก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ต้องการความรักจากสามี ไม่ใช่วันๆ ต้องมานั่งทุกข์ใจคิดว่าสามีไม่ได้รัก"
"ก็ได้..ต่อจากนี้ไปผมจะรักคุณ"
"หึหึ อึกอึก" แบบนี้เองเหรอที่เข
