บทที่ 31
"มึงหลอกกู" คาวีเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างเหลืออดพลางขบกรามแน่นจนสันกรามนูน "เพราะกูเป็นคนแรกของมึงกูถึงได้เชื่อใจมึงเชื่อทุกอย่างที่มึงพูดกูถึงไม่ตามสืบเรื่องของมึงตั้งแต่แรก แต่พอมาวันนี้แล้วกูคงต้องมองมึงใหม่" ในประโยคท้ายคาวีเริ่มเสียงสั่น
"ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกแก" ลูกพีชส่ายหน้า
