ผมเกือบจะหลุดปากออกมาว่ามีแต่ไม่ใหญ่ยาวเหมือนกับของนาย
“โห… ”
ผมอุทานออกมา นี่ขนาดว่าอยู่ในสภาพอารมณ์ปกติธรรมดาก็ยังใหญ่และยาวมาก แล้วถ้าตอนที่มันอยู่ในสภาพแข็งตัวสุดๆ ล่ะจะมหึมาขนาดไหน
“คุณบอมม์มาทำอะไรครับตรงนี้ครับ… ”
ทิวถามทั้งที่ฉี่ยังพุ่งออกมาเป็นสาย
“มา… เอ่อ… มาเดินเล่น… ”
ผมตอบติดๆ ขัดๆ…
ยืนตัวแข็งทื่อราวกับโดนสะกดด้วยเวทมนตร์บางอย่างให้จ้องมองของดีจนตาไม่กะพริบ
กระทั่งทิวจับลำเอ็นเขย่าไปมาสองสามครั้งจนสะเด็ดน้ำแล้วดึงกลับเข้ามาทางซอกขากางเกง
“โอ้ว… ”
หัวเอ็นสีม่วงถอกบานราวกับดอกเห็ดใหญ่ๆ ที่เห็นเต็มตาเมื่อครู่ ทำเอาเหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้างของผม มองแล้วแอบขมิบก้นไปโดยไม่รู้ตัว
“เมื่อคืนนี้… รู้นะ… เป็นนายใช่ไหม… ”
ผมแกล้งทำเป็นมั่นใจไปอย่างนั้นเอง ถ้ารู้คงไม่ถาม ไม่พยายามค้นหาว่าใครกันทีเอาผมเมื่อคืนนี้
“คุณบอมม์พูดถึงเรื่องอะไรครับ… ”
หัวคิ้วของทิวชิดเข้าหากัน เห็นดังนั้นผมจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เปล่า… ไม่มีอะไร… ”
ผมส่ายหน้า…
ช่างบังเอิญที่เสียงของพี่มอสเจ้าของรีสอร์ตดังขึ้นมาพอดี
“บอมม์… พี่นึกว่าหายไปไหน… อยู่นี่เอง… ”
เสียงของเจ้าของรีสอร์ต ทำให้ทิวรี
