Chapter14
น้ำไนท์นั่งอยู่ที่เก้าอี้มองดูดาริกาที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เธอเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ น่าถนุถนอม
เฮ้อ! เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วเขาก็จำไม่ได้ที่เขาถอนหายใจอยู่แบบนี้ เขากำลังคิดหาทางออกของทุกอย่าง เขาอยากเลิกกับชาลิสา อยากจบปัญหาที่ค้างคา เขาอยากจะตัดปัญหาทุกอย่างออกไป แล้วเลือกที่จะอยู่กับปัจจุบัน
ดาริกาคือคนที่เขาอยากอยู่ด้วย ผู้หญิงขี้เมาโดนวางยาในวันนั้น กลับเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาติดอกติดใจจนยากจนถอดถอน เขาไม่ต้องการให้ใครมายุ่งวุ่นวาย เขาอยากครอบครองเธอเอาไว้เพียงผู้เดียว
“พี่สา…” ดาริกาครางแผ่วในลำคอ “ดาขอโทษ” น้ำเสียงเจือปนไม่ด้วยความรู้สึกผิดถูกเปล่งออกมาอีกเป็นระลอก น้ำไนท์เดินไปที่เตียงแล้วขึ้นไปนอน กอดร่างบอบบางของหญิงสาวเอาไว้ที่อ้อมแขน
“หยะ…อย่า อย่าทำดานะคะ” มือเรียวเล็กไขว่คว้าอากาศ ทำให้น้ำไนท์ต้องกอดเธอเอาไว้มากกว่าเดิม
“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะเด็กดี”
เช้าของอีกวัน ดาริกาขยับเปลือกตาไปมาพร้อมกับเปิดตาขึ้นมอง กลิ่นอาหารโชยมาแตะจมูกจนทำให้เธอไม่สามารถนอนอยู่ได้
เขาทำอะไร?
เธอครุ่นคิดแล้วลงจากเตียง เดินตรงไปที่ครัว คนตัวโตกำลังง่วนอยู่กับการทำอะไรบ
