ฝ่ามือเอื้อมมากอมกุมมือน้อยๆ ให้กำลังใจ แต่ตายังมองตรงเส้นทาง นั่นทำให้หล่อนกระชับฝ่ามือเขาแน่น หล่อนมีความสุขจนอยากจะร้องไห้
“น้ำกลัวว่าพรุ่งนี้ทุกอย่างจะหายไป และกลายเป็นว่าทั้งหมดนี้น้ำคิดไปเอง ไม่มีน้าปัถย์อยู่ตรงนี้จริง ทุกสิ่งคือภาพลวงตา คือสิ่งที่น้ำมโนขึ้นมาทั้งนั้น”
หล่อนตอบเขาตามที่หัวใจร้องบอก ทว่าน้าปัถย์กลับจอดรถชิดข้างทางทั้งที่อีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านท้ายฟาร์มอยู่แล้ว
“น้าปัถย์จอดรถทำไมคะ หรือน้ำพูดอะไรผิดไป”
“ไม่ผิดหรอก แต่น้าจะพิสูจน์ว่าน้ำไม่ได้ฝันไป”
“พิสูจน์...”
ฝ่ามือใหญ่กระชับใบหน้าของหล่อนก่อนจะค้อมร่างลงมาบดริมฝีปากเร่าร้อนเข้าหา ปากเบียดปาก ดูดเบาๆ ซึมซับความหวาน และลิ้นก็แยงใส่ลิ้น จาบจ้วง ล้วงให้เสียว กวาดต้อนวนเป็นวงจนน้ำว้ามึนงง มือที่ทาบอยู่บนแผงอกเขา ขยุ้มเนื้อผ้าระบายความซ่านสุขก่อนจะเผลอคล้องฝ่ามือรอบลำคอเขาแน่น แต่นั่นกลับยิ่งทำให้น้าปัถย์ทำทุกอย่างได้ถนัดมากขึ้น
ฝ่ามือร้อนกระชับอกอวบ คลึงเคล้นหนักบ้างเบาบ้างสลับกัน ให้หล่อนครางเสียว เผยอปากร่ำร้อง และตวัดตอบปล
