ตอนที่ 35 ดูถูกดูแคลน
ข้าวของราคาสูงขึ้นมากถึงเพียงนี้ เมื่อเขากลับไป ควรจะต้องบอกทุกคนภายในหมู่บ้านเสียหน่อยแล้ว
“ท่านพ่อ ผู้คนอพยพมามากมายเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่” กู้เหวินอี้ที่นั่งอยู่ด้านในกับน้องสาวพูดขึ้นกับบิดา
การที่ผู้คนหลั่งไหลมาเช่นนี้ อย่างแรกคือ อาจเกิดโรคระบาดขึ้นได้ สองคือ ผู้คนอดอยาก จะต้องมีการปล้นชิงเกิดขึ้นแน่ๆ สังเกตได้จากร้านค้าแต่ละร้าน มีทหารคอยควบคุมอยู่หนาแน่น
“หยุดดด” กู้อวี้สยงดึงล่อที่อยู่ด้านหน้าสองตัวเอาไว้ เมื่อเขามาถึงร้านที่ขายแพรพรรณร้านใหญ่ที่สุดในตอนนี้
กู้เหวินอี้และกู้หนิงเหอลงมาจากเกวียนล่อด้วยท่าทางทุลักทุเลเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาที่ด้านหน้าร้านขายผ้าที่ตั้งอยู่
เด็กที่หน้าร้านเมื่อเห็นพวกเขาทั้งสอง ต่างก็มองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว แต่กลับไม่มีใครลุกขึ้นออกมาต้อนรับพวกเขาเลยสักคน แต่ละคนต่างส่งสายตาดูถูกการแต่งตัวของทั้งสองแทบทุกคน
แต่กลับมีเด็กในร้านคนหนึ่งที่เดินมาหาพวกเขา
“พวกเจ้าทั้งสองต้องการซื้อชุดหรือผ้าพับอย่างนั้นหรือ?” หนุ่มน้อยที่เดินเข้ามาถามพวกเขาทั้งสอง โดยไม่มีน้ำเสียงของการดูถูกหรือดูแคลนเลยแม้แต่น้อย
“พี่ชาย ข้าต้องการดูผ
