“นายน้อยรูเบน คุยนานขนาดนี้คืออะไร? ตอนนี้แกคงไม่ได้พยายามจะทำอะไรใช่ไหม? ฉันบอกให้แกเอาเงินสด 3.8 ล้านเหรียญมาให้ฉัน แกไม่ได้โทรขอความช่วยเหลือใช่ไหม?”
เฟนด์สังเกตเห็นว่าเขาใช้โทรศัพท์ต่ออีกสักพักก่อนที่จะวางสายไป จึงถาม
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง? ฉันสั่งให้พวกเขาช่วยจัดการเงิน 3.8 ล้านเหรียญให้แกก็แค่นั้น ไม่ต้องห่วงพวกเขาจะมาถึงในไม่ช้า!”
รูเบนตอบทันทีด้วยความตกใจ
“จริง ๆเหรอ? ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแกโกหกฉัน!”
หลังจากที่เฟนด์พูดอย่างเย็นชาเขาก็โยนปืนไปที่นายน้อยรูเบน
“โอ๊ย!”
ปืนกระแทกเข้าที่ต้นขาของรูเบนทำให้เขาโกรธ เขาหยิบปืนขึ้นมาทันทีและกำลังจะโยนมันกลับไป “ไอเ-ี้ยเอ๊ย แกไม่กล้าฆ่า…”
รูเบนหยุดพูดไปชั่วคราวขณะก่อนจะรู้ตัวว่าที่สิ่งเฟนด์โยนมาให้เขาคือปืน
“ฮ่าฮ่า แกนี่คงอยากตายจริงๆ แกโยนปืนให้ฉันจริงเหรอ?”
รูเบนรู้สึกปลาบปลื้ม ดูเหมือนว่าเฟนด์ไม่ได้สนใจมากนักเมื่อเขาหยิบปืนขึ้นมา
เขาเล็งปืนไปที่เฟนด์ทันทีแล้วพูดว่า “อย่าขยับ อย่าคิดที่จะหยิบก้อนหินขึ้นมา ถ้าแกกล้าขยับฉันจะฆ่าแก ฮ่าฮ่า!”
เฟนด์หัวเราะเมื่อเขาเห็นท่าทีของรูเบนจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน
“ตายซะ!
