บทที่ 19
บรรยากาศในห้องหอนั้นเงียบสนิท ต่างจากด้านนอกที่เขาเพิ่งขอตัวมาได้ โจวอี้หลงเดินไปยังหญิงสาวที่นั่งคลุมหน้าอยู่บนเตียงด้วยใจที่เต้นรัว ทั้งตื่นเต้นและกังวล
เขารู้ดีว่าคืนนี้มีความหมายเพียงใด และไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเพียงแค่คิดถึงความใกล้ชิดของเขากับหว่านเอ๋อร์ที่จะเกิดขึ้นในฐานะคู่ชีวิต มันก็ทำให้จิตใจของเขาสั่นไหวและแทบควบคุมร่างกายของตัวเองไม่อยู่
หว่านเอ๋อร์นั่งอยู่บนเตียงด้วยท่าทางสงบนิ่ง แต่ภายใต้ผ้าคลุมสีแดง แววตาของนางกลับเต็มไปด้วยความเด็ดขาดและมีเป้าหมายที่ชัดเจน
แม้โจวอี้หลงจะใช้ราชโองการจนได้นางมานั่งอยู่บนเตียงของเขา แต่หว่านเอ๋อร์คิดว่าตนยังคงถือไพ่เหนือกว่า
"มาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าคงหนีท่านแม่ทัพไปไหนไม่ได้แล้ว" หว่านเอ๋อร์เอ่ยขึ้นทันทีที่รู้สึกว่าอี้หลงกำลังเดินเข้ามาใกล้นาง "แต่ข้าอยากให้ท่านรู้เอาไว้ ว่าข้าเกลียดการถูกบังคับมากที่สุด"
อี้หลงชะงักไป เขามองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่ผสมระหว่างความรู้สึกผิดและความรักอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือไปเปิดผ้าคลุมหน้าของคนที่เขารักออก เผยให้เห็นใบหน้าของหว่านเอ๋อร์ที่ดูงดงามกว่าทุกวันจนทำให้หัวใจเขาเต้นแรงม
