อีกด้านหนึ่ง เจียงเฟิ่งหัวไปยังตำหนักคุนหนิงเพื่อคารวะฮองเฮาอีกครั้ง
เมื่อฮองเฮาเห็นนางเข้าวังก็ประหลาดใจอยู่บ้างเช่นกัน “เหตุใดหรวนหร่วนจึงเข้าวังมาเล่า?”
“ลูกเข้าวังมากับองค์รัชทายาทเพคะ คิดจะมาลองชุดที่ใช้ในพิธีสถาปนาเสียหน่อย ตอนเช้าสนทนาเป็นเพื่อนเสด็จพ่ออยู่ครู่หนึ่ง แต่พวกเขามีราชกิจต้องทำ ลูกจึงคิดมาคารวะเสด็จแม่แทนเพคะ” เจียงเฟิ่งหัวไม่แน่ใจว่าฮองเฮารู้เรื่องที่เกินขึ้นในตำหนักหน้าหรือไม่ แต่ดูจากการแสดงออกของฮองเฮา นางคล้ายจะไม่อยากรู้เรื่องราชสำนักเท่าใดนัก
“ควรมาลองสักหน่อยจริงๆ” จากนั้นนางก็หันไปกล่าวกับสี่หมัวมัวว่า “ไปเรียกนางข้าหลวงโจวของกองภูษามา บอกว่าพระชายารัชทายาทเข้าวังมาแล้ว ถามพวกนางว่าชุดพิธีการทำไปถึงไหนแล้ว ให้เอามาลองที่ตำหนักคุนหนิงสักหน่อย”
“ไม่ต้องรบกวนนางข้าหลวงโจวแล้ว อีกครู่ลูกจะไปลองสวมเองเพคะ อันที่จริงนางข้าหลวงโจวก็มักไปวัดขนาดที่จวนอ๋องเป็นประจำเพคะ” เจียงเฟิ่งหัวกล่าว “เป็นเพราะลูกมิได้พบเสด็จแม่มานานแล้ว จึงอยากมาสนทนากับเสด็จแม่เพคะ”
เฉิงฮองเฮาก็มิได้ฝืนใจ นางไล่ข้ารับใช้ในตำหนักออกไปจากนั้นก็จับมือนางมากุมไว้อย่างสนิทสนม “สุดท้ายซางเอ๋อร์
