“พอได้แล้วนรา” บิดาเอ่ยแทรกขึ้น
“ทุกคน ฉันขอโทษ ฉันแค่รักคุณอา” ต้าเอสพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแล้วประนมมือไหว้สั่นๆ “หนอย! มึงมันไร้ยางอาย” สิ้นคำคุณหญิงนวลอนงค์ก็ถีบเข้าไปที่ใบหน้าของต้าเอสอย่างแรง “เอส” ท่านวันชัยร้องเรียก ก่อนจะวิ่งเข้าไปพยุง “คุณหญิง จะเกินไปแล้วนะ” “คุณแม่ คุณแม่ เรากลับกันเถอะค่ะ พอได้แล้ว เรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว” “ถ้ามันไม่ตายวันนี้ กูจะทำให้มันตายวันหน้า คอยดู เชิญคุณเสวยสุขกับมันไปก่อนเถอะ” เมื่อพูดจบคุณหญิงนวลอนงค์ก็สะบัดตัวขึ้นรถ มีอลินคอยประคองเอาไว้ โดยที่นรา คีตะภัทร ขึ้นรถอีกคัน ทิ้งให้ท่านวันชัยกอดร่างของต้าเอสเอาไว้ เวลานี้เขาเต็บไปด้วยความอับอาย เพราะชาวบ้านมุงดูกันเต็มไปหมด และเขาไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร สุดท้ายได้แต่อุ้มเธอขึ้นรถเพื่อพาไปโรงพยาบาล จอมทัพกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นจนมือสั่น พร้อมกับสันกรามที่ขบกันแน่นด้วยความโกรธ จะไม่ให้เขาแค้นได้อย่างไรใจเมื่อสิ่งที่คนพวกนั้นทำเกินกว่าคำว่าคน แม้ต้าเอส
