คอนโดของพศวัต...
ยามค่ำคืนอันเงียบสงบ แสงไฟจากตัวเมืองลอดผ่านม่านบางๆ เข้ามาสะท้อนกับผนังห้อง สร้างบรรยากาศอบอุ่นและเป็นกันเอง
เสียง "ติ๊ด" ดังขึ้นเมื่อพศวัตใช้คีย์การ์ดเปิดประตู ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง เขาไม่รอช้า ช้อนตัวศศิราขึ้นในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว
“อุ้ย! จะทำอะไรคะ ปล่อยก่อน”
ศศิราร้องเสียงเบา มือเล็กดันอกกว้างของเขาเบาๆ แต่กลับถูกกอดแน่นขึ้น
“ผมหิว...”
เสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหู
“หิว?” ศศิราเลิกคิ้ว ทำหน้ายู่ใส่เขาอย่างแง่งอน
พศวัตหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางเธอลงบนโซฟาตัวใหญ่ พลางถอนหายใจยาว
“วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยมาก... แต่ก็เป็นวันที่มีความสุขที่สุด เพราะน้องสาวของผมเดินได้อีกครั้ง ต้องขอบคุณพี่ชายของคุณที่ไม่ทอดทิ้งเธอ”
“พี่กวีเป็นคนดีมากค่ะ”
ศศิราพูดด้วยรอยยิ้ม
“โชคดีของยัยน้องจริงๆ”
พศวัตมองเธอนิ่ง ราวกับมีบางอย่างที่อยากพูดแต่ลังเล
ศศิราจ้องเขากลับ
“มีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะค่ะ”
ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเธอแผ่วเบา “คุณรอผมตรงนี้นะ... ผมมีอะไรจะให้”
ศศิรามองตามแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินเข้าไปในห้องนอน ก่อนที่เขาจะกลับออกมาพร้อมกับกล่องกำมะหยี่สีดำในมือ
เธอเบิกตากว้าง
