คอนโดของพศวัต…
เช้านี้แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องลอดม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความเงียบสงบ ศศิราเริ่มขยับตัว ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอุ่นของพศวัต
หัวใจเธอเต้นแรงเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เธอพยายามจะขยับออกจากอ้อมแขนเขา แต่กลับถูกวงแขนแข็งแรงรัดแน่นขึ้น
“ทำไมเช้ามานี่ก็จะหนีกลับเลยเหรอ”
เสียงทุ้มต่ำกระซิบอยู่ข้างหู
“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่อึดอัด” เธอขยับตัวอีกครั้ง
“แต่คุณก็นอนกอดผมทั้งคืน ผมยังไม่เคยบ่น”
เขายิ้มมุมปาก
เธอค้อนใส่เขาหนึ่งที ก่อนจะพยายามลุกขึ้นจากเตียง พศวัตยอมคลายอ้อมแขนแต่โดยดี
“ไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวออกไปทานข้าวด้วยกัน”
เขาสั่งเสียงเข้ม
“ชุดของคุณอยู่ในถุง ผมให้เลขาซื้อมาให้แล้ว”
ศศิรามองเขาอย่างงุนงง ไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้
“ขอบคุณค่ะ”
เธอพูดเบา ๆ ก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้พศวัตนอนอยู่บนเตียงในสภาพที่แทบไม่เหลือเสื้อผ้าปกปิดกาย
“นี่เธอ...”
เขาเรียก...แต่เธอกลับหัวเราะสะใจแล้วปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าเขาไป
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ศศิราออกมาพร้อมกับชุดเดรสสีขาวเปิดไหล่แต่จุดที่ทำให้เธอต้องชะงักคือตรงลำคอและเนินอกมีรอยแดง
