"ดาวครับฟังพี่ก่อน"
เขมรินทร์พยายามยื้อดาวเรืองเอาไว้ เขาวิ่งไปดักหน้าเธอไว้ กางแขนกั้นไม่ให้เธอเดินหนีเขาไปทางไหนได้
แต่ดาวเรืองในเวลานี้เธอโกรธเคืองเขมรินทร์สุดขีดเอาช้างมาฉุดไว้ก็เอาไม่อยู่
พรึบ! ดาวเรืองผลักเขมรินทร์จนเซแต่ไม่ล้ม แล้วพยายามเดินเลี่ยงจากตัวของเขมรินทร์ไป เขมรินทร์เองก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอผ่านไปได้ง่ายๆ
ในที่สุดคนตัวโตก็ยื่นมือหนาที่แข็งแรงกว่าดึงรั้งข้อมือเรียวของเธอเอาไว้ได้
ถึงแม้ว่าเขาจะจับมือเธอไว้ได้ แต่ในเวลานี้ดาวเรืองเธอไม่หันหน้ามามองคนที่กำลังพันธนาการเธอไว้ด้วยซ้ำ
จับเธอไว้ได้ก็จับไป แต่ถ้าเผลอเมื่อไรเธอก็จะหนีไปให้ไกล
"ดาว ฟังพี่ก่อนนะ เรื่องน้ำฟ้าไม่มีอะไรเลยเธอถูกรถชนเมื่อคืนพี่ไปหาเธอที่โรงพยาบาลมาแค่นั้นเองไม่มีอะไรมากกว่านั้น "
"เหรอคะ คิดว่าหนูจะเชื่อเหรอคะ เป็นแฟนเก่าไปทำหน้าที่อะไร ทำไมไม่ให้แฟนเขาทำหน้าที่ของเขา ถ้าไม่ได้หวังอยากให้เขาคืนดีด้วยก็คงไม่ไปหรอกค่ะ"
ดาวเรืองไม่สามารถไปไหนได้จึงต้องยืนฟังคำแก้ตัวที่ไม่ได้อยากฟังเลยแม้แต่คำเดียว
"พี่ได้คิดอยากคืนดีเลยนะ แค่เป็นห่วงเพราะเห็นเธอเจ็บหนัก พี่ขอโทษที่ทำให้หนูเข้าใจผิด "
เขมรินทร์เอ่ยออกมาอย่า
