“ว่าไงมารียา…” เสียงของฮัสลานรับสายแล้วเอ่ยพูดออกไป เพราะมันเป็นสายเรียกเข้าจากสายที่สองนั่นก็คือมารียานั้นเอง
“คุณฮัสลานคะ คุณเซดามาขอพบค่ะ ให้เข้าไปเลยไหมคะ” มารียาเอ่ยถามเขาไปแล้วก็เงยหน้ามองเซดาแล้วก็ยิ้มให้ไป
“หึ..เซดางั้นเหรอ…ให้เขาเข้ามาเลย” ฮัสลานพูดบอกไปก็วางโทรศัพท์ลงทันที เพราะเซดาเป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อเขาที่ได้เข้ามาทำงานร่วมกับเขาที่นี่มาหลายปีแล้ว และเธอก็มีความสามารถมาก ทำให้เขาส่งเธอไปคุยเจรจาธุรกิจที่เขาร่วมลงทุนกับทางธุรกิจพ่อของเธอได้อย่างไว้วางใจ
“พี่ฮัสลานเขาบอกว่าไง ให้ฉันเข้าพบได้ใช่ไหมล่ะ” เซดาเอ่ยถามออกไปแล้วก็ยิ้มมุมปากออกมา
“ค่ะ…คุณฮัสลานบอกว่าเข้าไปได้เลยค่ะ…เชิญค่ะคุณเซดา…” มารียาพูดบอกหญิงสาวตรงหน้าไปแล้วก็ผายมือเชิญเธอเข้าไปด้านในทันที เพราะเธอขี้เกียจมาปั้นหน้ายิ้มใส่เต็มทีแล้ว
“ หึ…” เซดายิ้มใส่แล้วก็เดินตรงไปที่ประตูห้องทำงานของฮัสลานทันที ก่อนจะปิดออกมาแล้วเข้าไปด้านใน
“ทำหน้าอย่างกับตัวร้ายในละครหลังข่าว เฮ้อ…ไม่คิดจะเป็นมิตรใส่กันหน่อยหรือไงเนี่ย” มารียาพูดบ่นออกไป ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ แล้วเธอก็ทำงานของเธอต่อไป
“พี่ฮัสลานขา…คิดถึงจังเล
