สองวันต่อมา….
มารียาก็ตื่นไปทำงานตามปกติหลังจากที่เธอหยุดพักมาสองวันจนร่างกายของเธอนั้นดีขึ้น แต่ที่ไม่ดีขึ้นเลยก็คือฮัสลานที่พยายามจะสอดแทรกเข้ามาในชีวิตของเธอ จนเธอนั้นไม่อยากจะไปเจอเขาเลย เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอไม่อยากจะใกล้ชิดกับเขาอีก เพราะเธอกลัวใจตัวเองจะไปหลวมตัวเสียตัวให้เขาอีกนี่สิ
“คุณฮัสลาน!...คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” มารียาเดินออกมาหน้าตึกที่พักของเธอแล้วก็เอ่ยถามออกไปแบบตกใจที่เธอเห็นฮัสลานนั้นกำลังยืนดูมือถือพิงรถสปอตของเขาอยู่
“ผมก็มารับคุณไปทำงานไง ตั้งแต่นี้ต่อไปผมจะมารับคุณไปทำงานทุกวัน…ไปขึ้นรถสิคุณ…” ฮัสลานพูดบอกไปก็มองหน้าสวยๆของเธอด้วยรอยยิ้ม เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาฟาดเธอไป เขาก็ไม่ได้เจอเธอตัวเป็นๆอีกเลย เห็นแล้วมันน่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ
“อ่อ…ฉันไปทำงานเองได้ค่ะ คุณไม่ต้องมารอรับฉันแบบนี้หรอกค่ะ ถ้าคนที่บริษัทเห็นเราสองคนไปทำงานด้วยกันทุกวัน ฉันกลัวว่าเขาจะมองคุณกับฉันไม่ดี ฉันว่าเรารักษาระยะห่างกันหน่อยไหมคะคุณฮัสลาน…ทำตัวปกติแบบที่ผ่านมาได้ไหมคะ” มารียาพูดบอกไปแบบไม่อ้อมค้อม เพราะเธอไม่อยากให้คนอื่นมองเธอและเขาไม่ดี เพราะยังไงเธอก็ยังเป็นผู้ช่วยเลขาของเข
