"หนูแพร ไอ้ใบ GAP นี่มันคืออะไรเหรอ"
เสียงของลุงเหมืองดังขึ้นหลังจากรับประทานข้าวเย็นเรียบร้อย วันนี้เป็นศุกร์สุดสัปดาห์ หลังเลิกเรียนแพรแวะมาหาลุงเหมืองที่บ้านตามปกติ แต่เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันหยุด วันนี้เลยไม่ต้องรีบกลับบ้าน จึงนั่งกินข้าวเย็นกับลุงเหมืองและยายคำแดงด้วย หลังกินข้าวเสร็จ ลุงเหมืองนั่งอยู่ใต้แสงไฟนีออนดวงเล็กในตัวบ้าน ในมือยังถือสมุดบันทึกเล่มประจำที่เต็มไปด้วยตัวเลขคร่าว ๆ และรอยดินบาง ๆ จากแปลงเพาะ
แพรที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ส่งยิ้มให้ ก่อนจะเปิดแท็บเล็ตและเลื่อนหน้าจอช้า ๆ ไปยังหน้าเว็บที่เธอเปิดค้างไว้และยื่นส่งให้ลุงเหมืองได้ดูพร้อมกับอธิบายรายละเอียด
"คำว่า GAP ย่อมาจาก Good Agricultural Practices ค่ะลุง มันคือแนวทางปฏิบัติที่ดีสำหรับการทำเกษตร ที่ต้องมีการควบคุมด้านความปลอดภัย วัตถุดิบ การดูแลผลผลิต และสุขอนามัย เพื่อให้ผ่านมาตรฐานสำหรับการส่งออกค่ะ"
"มันจำเป็นมากเลยใช่ไหม ถ้าเราจะส่งของไปต่างประเทศ"
แพรพยักหน้า "จำเป็นมากค่ะ ทุกประเทศจะต้องขอใบรับรองพวกนี้ ถ้าไม่มี เขาจะไม่ให้ผ่านด่านศุลกากร"
ลุงเหมืองถอนหายใจเงียบ ๆ พลิกหน้าสมุดไปมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง
“เอ
