เช้าวันหนึ่งของเดือนมกราคม ท้องฟ้าแจ่มใส อากาศปลอดโปร่ง แสงแดดอ่อนส่องผ่านม่านหมอกบาง ๆ ที่ลอยปกคลุมทั่วหมู่บ้านดอนแดงพัฒนา กลิ่นหญ้าเปียกจากน้ำค้างยามเช้าโชยมาแตะจมูก สายลมเย็นพัดเบา ๆ ผ่านแปลงผักริมรั้ว ลุงเหมืองตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน ในวันนั้นเขาไม่ได้ไปโรงเรียน เพราะวันนี้ไม่ใช่วันธรรมดา
บนโต๊ะไม้เก่าหน้าบ้าน กล่องกระดาษลูกฟูกสิบกล่องตั้งเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ แต่ละกล่องมีสติกเกอร์โลโก้ฟาร์ม "ฟาร์มเหมืองแดง" แปะอยู่เด่นชัด พร้อมพิมพ์ข้อความว่า "มะเขือเทศพันธุ์แดงหวานตะวันออก" ทุกกล่องถูกซีลอย่างแน่นหนาเพื่อให้แน่ใจว่าระหว่างการขนส่งของด้านในจะไม่เสียหาย
“วันนี้แล้วสินะ”
ใบรับรอง GAP ที่เพิ่งได้รับมาได้ไม่นาน ถูกสอดไว้ในซองพลาสติกกันน้ำ แนบมาพร้อมกล่องใบหนึ่งซึ่งเป็นกล่องหลักที่จะนำไปแสดงต่อหน่วยงานนำเข้าสินค้าฝั่งออสเตรเลีย
“ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง..”
แพรในชุดกางเกงยีนกับเสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใสเดินออกมาจากในบ้าน ในมือถือสมาร์ตโฟนไว้แน่น เธอเปิดแอปติดตามสถานะพัสดุและระบบตรวจสอบเที่ยวบิน
“ลุง เที่ยวบินออกจากสุวรรณภูมิตอน 10 โมงนะคะ ตอนนี้พัสดุอยู่ที่คลังสินค้าเรียบร้อยแล้ว รอโหลดขึ้นเค
