เช้าวันหนึ่งของต้นเดือน แสงแดดอ่อนยามเช้าทอแสงลอดผ่านซี่ไม้ของฝาบ้านไม้เก่า ลุงเหมืองนั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน กาแฟร้อนวางอยู่ข้าง ๆ สมุดบันทึกเล่มเก่าที่เคยเป็นแค่สมุดจดรหัสวายฟายของโรงเรียน ตอนนี้เต็มไปด้วยแผนงาน กระดาษโน้ต และเบอร์โทรศัพท์ที่จดไว้หลายเบอร์
แต่วันนี้ เบอร์ที่อยู่หน้าสุดของสมุดเล่มนี้จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ของลุงเหมือง มือหนาล้วงโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าขึ้นมา กดเบอร์ที่จดไว้อย่างแม่นยำ หัวใจเต้นแรงในจังหวะที่ไม่คุ้นเคย เสียงสัญญาณดังอยู่นาน ก่อนจะมีเสียงรับสายดังขึ้น
“ฮัลโหล สวัสดีครับ”
“เอ่อ สวัสดีครับ ผมชื่อเหมืองนะครับ พอดีผมสนใจจะเช่าตึกแถวตรงที่ใกล้ ๆ ตลาดที่ติดป้ายไว้น่ะครับ ไม่ทราบว่ายังว่างอยู่ไหมครับ”
“อ๋อ ยังว่างครับพี่ พี่สนใจเหรอครับ เช่าทำสำนักงานหรืออยู่อาศัยครับ”
“ผมตั้งใจจะเปิดเป็นสำนักงานเล็ก ๆ ครับ วางแผนเปิดบริษัทผลิตผลทางการเกษตรน่ะครับ”
“โอ้ ดีเลยพี่ ค่าเช่าเดือนละ 4,500 บาทครับ มีสองชั้น ชั้นล่างกั้นห้องไว้บางส่วนแล้ว ชั้นบนโล่ง เหมาะทำโกดังแบบย่อยหรือเก็บของได้ครับ”
“พอจะนัดดูได้ตอนไหนครับ”
“พรุ่งนี้ตอนบ่ายสองว่างนะครับพี่ ถ้าสะดวก เดี๋ย
