อาร์ต....
"พินสงสารยัยชมค่ะอยู่ตัวคนเดียวแม่ก็ตายส่วนพ่อก็มีเมียใหม่มีน้าน้าก็อยู่เกาหลีเห็นยัยชมเป็นผู้หญิงเก่งทำงานเก่งแบบนี้แต่ลึกแล้วยัยชมก็อยากมีคนดูแลนะคะ พินหวังว่าคุณอาร์ตจะเป็นคนๆ นั้นนะคะ"
ผมถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียวเมื่อได้ยินสายพินเพื่อนของชมจันทร์พูดกับผมแบบนี้ คือเอาตามตรงไหมที่ผมจีบชมจันทร์ผมไม่ได้คิดจริงจังแต่ที่เห็นว่าจีบนานก็เพราะเธอจีบยากนี่แล่ะและผมก็อยากเอาชนะเธอด้วย อ่อเหตุผลอีกข้อก็คือแม่ผมอยากให้ผมจีบชมจันทร์ผมก็เลยทำตามที่แม่ขอร้อง ทุกคนคงไม่ว่าผมนะถ้าผมคิดแบบนี้เพราะผมไม่เคยคิดจริงจังกับใครอยู่แล้วไม่ว่ากับชมจันทร์หรือผู้หญิงที่ผมเลี้ยงดูอยู่ตอนนี้
ผมนั่งรอสักพักชมจันทร์ก็เดินหน้าตึงมาหาผมที่นั่งรออยู่แต่เธอไม่ได้เดินมาคนเดียวเพราะมีไอ้หมอพีเดินตามมาด้วย
"ไว้ผมไปรับที่ห้องนะ"
"ได้ค่ะคุณหมอ^^" ชมจันทร์ยิ้มตอบด้วยใบหน้าสดใสจนกระทั่งไอ้หมอนั่นมันเดินไปอีกทางผมเลยหันมามองหน้าชมจันทร์อย่างเอาเรื่อง
"นายมองหน้าฉันทำไมมองเหมือนไม่พอใจ"
"ก็รู้หนิว่าฉันไม่พอใจแต่เธอก็ยังไปยิ้มให้ไอ้หมอนั่นฉันหึงนะเว้ย"
"นายมีสิทธิ์อะไรมาหึงฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"แล้วเธอกับไอ้หมอนั่นล่ะเป็นอะไรกันชอบมันไม่ใช่เหรอ"
"นายรู้ได้ไงว่าฉันชอบหมอพี" ชมจันทร์ถามผมเสียงเบาพร้อมกับมองไปรอบๆ สงสัยคงกลัวมีคนอื่นได้ยินล่ะมั้ง เหอะ
"หึแค่นี้ทำไมฉันจะดูไม่ออก เวลาเธอมองมันสายตานี่เป็นประกายเลยทีเดียวทีมองหน้าฉันเหมือนมองหมาขี้เรื้อน"
"รู้ตัวหนิ"
"ชมจันทร์!!!"
"นายจะตะคอกใส่ฉันทำไมเนี่ยคนมองแล้วไม่เห็นเหรอ"
"อยากมองก็มองไปดิใครสน" ผมยอมรับว่าโมโหที่ชมจันทร์ไม่ปฏิเสธว่าชอบไอ้หมอพีนั่น
"ฉันเบื่อที่จะต้องมาเถียงกับนายแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายที่บ้านแล้วหลังจากนี้ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
"จะมามีอะไรไหม" ผมเถียงคำไม่ตกฟากยิ่งชมจันทร์บอกไม่อยากเจอหน้าผมก็จะมาให้เจอทุกวัน แต่...ผมจะมายังไงวะมือเจ็บขนาดนี้จะขับรถมายังไง
ชมจันทร์....
ฉันขับรถของอาร์ตแล้วก็พาเขามาส่งที่บ้านซึ่งเขาก็เป็นคนบอกทางเพราะฉันไม่รู้จักบ้านของเขา ถ้าเขาไม่เจ็บมืออย่าหวังเลยว่าฉันจะมาส่ง
"ฉันมาส่งนายแล้วนะหมดหน้าที่ของฉันแล้ว หวังว่าต่อไปนี้เราจะไม่เจอกันอีก ลาก่อน" ฉันพูดก่อนจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถแต่ฉันก็ถูกเขาดึงแขนเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันลง
"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป"
"มีอะไรอีก"
"ฉันได้ข่าวมาว่าแม่ของหมอนั่นหวงลูกชายยังกับอะไรดีเธอแน่ใจเหรอว่าจะชอบหมอนั่นต่อ"
"ใครบอกนาย"
"ฉันรู้ก็แล้วกัน"
"เรื่องของฉันนายไม่ต้องมายุ่งหรอก"
"ฉันก็แค่กลัวเธอจะเสียใจที่แม่ผัวไม่ปลื้มก็เท่านั้นแล่ะ"
"ฉันกับหมอพีเราไม่ได้คบกันนะนายพูดแบบนี้ฉันเสียหาย"
"ฉันพูดเตือนสติเธอเท่านั้นด้วยความเป็นห่วง"
"ไม่ต้องห่วงเพราะฉันรู้ว่าต้องทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเอง" ฉันตอบอาร์ตไปตามความจริง เรื่องคุณแม่ของหมอพีทำไมฉันจะไม่รู้ว่าท่านหวงหมอพีมากแค่ไหนเพราะที่ผ่านมาฉันเห็นหมอพยาบาลที่ชอบหมอพีถูกย้ายไปอยู่โรงพยาบาลในเครือหลายต่อหลายคน เพราะแบบนี้ฉันถึงทำได้แต่แอบชอบหมอพีแบบเงียบๆ ไม่เคยประเจิดประเจ้อให้คนอื่นรู้เพราะฉันก็กลัวโดนย้ายเหมือนกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกรถทำให้ฉันกับอาร์ตรีบหันไปมองปรากฏว่าเป็นหญิงวัยกลางคนที่ฉันคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนสักแห่งจนกระทั่งเขาลดกระจกลง
"คุณป้าสวัสดีค่ะ" ฉันรีบยกมือไหว้คุณป้า
"อ้าวหนูชมจันทร์ ป้าดีใจจังที่เจอหนูลงมาก่อนลูก" ฉันที่กำลังงงๆ กับการเจอคุณป้าที่นี่ ท่านเดินมาทางฝั่งฉันแล้วเปิดประตูรถ คือฉันจำท่านได้เพราะท่านเคยไปใช้บริการที่โรงพยาบาลเมื่อปีก่อนและฉันก็เป็นคนดูแลท่านด้วยตัวฉันเอง ฉันเพิ่งรู้ว่าท่านรู้จักอาร์ต
"ลงมาก่อนลูก เข้ามาคุยกันข้างในบ้าน ตาอาร์ตทำไมไม่บอกแม่ว่าจะพาหนูชมจันทร์มาบ้านแม่จะได้ทำของอร่อยๆ ต้อนรับ"
"ขอโทษค๊าบบบบคุณแม่"
"เอ่อ คุณป้าคือคุณแม่ของอาร์ตเหรอคะ"
"ใช่จ๊ะตาอาร์ตคือลูกชายป้าเองลูกชายคนเดียวด้วยนะ^^" โลกทำไมมันกลมได้ขนาดนี้ ตกลงคุณป้าคือคุณแม่ของอาร์ตเหรอเนี่ย
สรุปตอนนี้ฉันก็ได้มานั่งอยู่ที่ห้องรับแขกเพราะถูกคุณป้าแม่ของอาร์ตพามาท่านถามไถ่สารทุกข์สุกดิบตามประสาคนไม่ได้เจอกันเกือบปี ส่วนเขาก็หายไปไหนไม่รู้พอเข้าบ้านมาก็หายตัวไปเลย
"ป้าดีใจที่หนูกับอาร์ตคบกัน^^"
"เอ่อ คุณป้าคะชมกับอาร์ตเราไม่ได้คบกันนะคะ" ฉันรีบปฏิเสธทันทีเมื่อเห็นว่าท่านกำลังเข้าใจผิด
"อ้าวแล้วมาด้วยกันได้ยังไงล่ะลูกปรกติตาอาร์ตไม่เคยพาผู้หญฺิงคนไหนมาบ้านเลยนะหนูเป็นผู้หญฺิงคนแรก^^"
"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ"
จากนั้นฉันก็ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้คุณป้าฟังพอท่านได้ฟังท่านก็ตกใจ
"ตายแล้วแล้วนี่ตาอาร์ตเจ็บมากไหมลูกเมื่อกี๊ป้าก็ไม่ทันสังเกตด้วยว่าตาอาร์ตบาดเจ็บที่มือ แล้วนี่เจ้าตัวหายไปไหนล่ะเนี่ย" คุณป้ามองซ้ายมองขวาหาลูกชายตัวดีแต่ก็ไม่เจอ
"อาร์ตไม่เป็นอะไรมากค่ะคุณหมอเย็บให้อย่างดีเลยค่ะ^^" ฉันพูดเพื่อให้คุณป้าท่านสบายใจ
"เห้อโล่งอกไปที ตาอาร์ตนี่นะไม่เคยระมัดระวังอะไรเลยป้าล่ะเป็นห่วงจริงๆ ถ้ามีแฟนก็คงดีจะได้มาดูแลกัน ว่าแต่หนูชมมีแฟนหรือยังจ๊ะสนใจจะมาเป็นลูกสะใภ้ป้ามั้ย^^" ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำเชิญชวนของคุณป้าแบบนี้
"เอ่อชมขอโทษนะคะคือชมกับอาร์ตเราเป็นเพื่อนกันค่ะแล้วอีกอย่าง..ชมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วยค่ะ" ฉันบอกคุณป้าไปตามความจริงฉันไม่ได้โกหกท่านเพราะฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วจริงๆ นั่นก็คือหมอพี แต่หมอพีไม่รู้หรอกนะว่าฉันชอบเขาเพราะฉันกลัวว่าโดนย้ายแล้วจะไม่ได้เจอหน้าหมอพีอีกถ้าเรื่องที่ฉันชอบหมอพีไปเข้าหูคุณแม่ของหมอพีฉันโดนสั่งย้ายแน่นอนพันเปอร์เซ็นต์ เห้อการแอบชอบมันเป็นอะไรที่อึดอัดเหมือนกันนะคิดแล้วก็เศร้าใจ
ฉันกับคุณป้าคุยกันสักพักและฉันกำลังจะขอตัวกลับเพราะต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวไปงานกับหมอพีที่เขาจะไปรับที่ห้องแต่....
"อ้าวตาอาร์ตแต่งตัวจะไปไหนเราเจ็บมืออยู่ไม่ใช่เหรอหนูชมเพิ่งบอกแม่" ฉันหันมองตามคุณป้าก็เห็นอาร์ตเดินลงบันไดมาซึ่งเขาก็ได้เปลี่ยนชุดแล้วเหมือนเขาจะออกไปข้างนอก
"ไปผับครับ"
"เจ็บมืออยู่จะไปทำไม"
"ไม่ไปไม่ได้หรอกครับ ไอ้คิมก็ดูแลเมียมันส่วนไอ้แมคก็ไปญี่ปุ่นก็เหลือแค่ผมที่ต้องไปดูผับ"
"แล้วจะไปยังไงขับรถไม่ไหวไม่ใช่หรือไง"
"คนขับก็นั่งอยู่ข้างๆ แม่ไง" อาร์ตพูดพร้อมกับหันมามองที่ฉัน
"นายพูดเหมือนจะให้ฉันไปส่ง"
"ก็ใช่ไงถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครล่ะ"
"แต่นายก็รู้ว่าฉันมีธุระต้องไปสัมมนา"
"ก็ไปดิเอารถฉันไปพอสัมมนาเสร็จก็ไปรับฉันที่ผับโอเคนะ ป่ะไปกันได้ละเดี๋ยวเธอจะไปสัมมนาไม่ทัน" เขาพูดเองเออเองเสร็จสรรพก่อนจะเดินตัวปลิวออกไปทำให้ฉันต้องรีบไหว้ลาคุณป้าแล้วเดินตามเขาออกมา
"นายจะมาทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้นะฉันแค่มาส่งนายแล้วก็จะกลับเลย"
"เอางี้ฉันจ้างเธอละกันช่วงที่ฉันเจ็บมือขับรถไม่ไหวเธอจะได้มีรายได้พิเศษ"
"ฉันไม่ได้ร้อนเงิน"
"แต่เธอเป็นพยาบาลจะใจร้ายกับคนไข้แบบฉันเหรอวะก็เห็นอยู่ว่าฉันเจ็บมือขับรถไม่ไหว ไปขึ้นรถได้ละฉันจะต้องไปผับอีก" ฉันถึงกับถอนหายใจทิ้งกับความเอาแต่ใจของเขา
สปอยล์...
"ทามมายยยย ฉันศัลยกรรมมามันผิดตรงหนายยยย ฉันก็อยากสวยไหม"
"เธอไม่ผิดหรอก"
"แต่ทามมายแม่ของหมอพีต้องดูถูกฉันด้วย!!! แม่ของหมอพีบอกว่าฉันจะไปเกาะลูกชายท่าน ฮึก ฮึก ฉันชอบหมอพีฉันผิดตรงไหน ฮือออ ฮือออออ แล้วไม่พอนะหมอพีบอกว่าเขาไม่เคยชอบฉันด้วย ฮือออ ฮืออออ"
"เธอชอบหมอนั่นมากเลยเหรอวะ"
"เอออ ชอบมาก ทามมายฉันไม่เคยสมหวัง ฮือออ ฉันผิดหวังกับคิมก็หนนึงแล้ว ทามมายยยยย นายดูฉันสิฉันไม่ดีตรงไหนไม่สวยตรงไหนฮือออ" แคว่ก!!!!
"เห้ยอย่า!!!!"
