“แดน...ที่ผ่านมาคุณไม่คิดบ้างหรือคะว่าฉันเคยทำอะไรแย่ ๆ กับคุณบ้าง อย่างเช่นวางยาคุณ หรือตั้งใจจะเอาคืนให้คุณเจ็บแสบ”
“อะไร ๆ อาจแย่กว่านี้ถ้าผมไม่ได้รู้จักคุณ...ออโซลย่า”
หญิงสาวเอียงคอเพื่อมองใบหน้าคร้ามคมที่ลดจมูกลงมาเคลียบนแก้มนุ่ม
“คุณคงยังไม่ลืมเธอซีนะคะ”
“ผมไม่เคยลืมสายลับสาวแสนสวยที่เก่งกาจถึงขนาดถอดรหัสผ่านประตูนิรภัยของผมได้ และยิ่งกว่านั้นเสน่ห์ของเธอก็มัดใจผมไว้จนดิ้นไม่หลุด”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะแดน...ฉันน่ะไม่เห็นว่าคุณจะพูดดีกับฉันสักหน” อลินทิราอดที่จะตั้งคำถามกับคนที่เธอรักไม่ได้แม้เวลานั้นจะล่วงเลยมาแล้วก็ตาม
“อืม...คงตั้งแต่พบกันครั้งแรกในแคนยอน แลนด์ ผู้หญิงอะไรเจ้าเล่ห์ชะมัดทั้งที่รู้ว่าสู้ผมไม่ได้”
“ฉันอยากจะฆ่าคุณ” เธอย่นจมูก “ทึ้งคุณให้หลุดเป็นชิ้น ไม่เคยมีใครตามติดและต้อนฉันจนมุมได้เหมือนคุณ”
“ตอนแรกคุณจินตนาการว่าผมเป็นคนแบบไหนกัน ซอนญ่า” ชายหนุ่มจุดความอบอุ่นในกายหญิงสาวด้วยการขบเม้มเบา ๆ ที่ใบหูเล็กบาง
“ตอนที่ฉันจะรับงานนี้ ฉันแทบไม่สนใจข้อมูลเจ้าของชิปนั่นเลยสักนิดเดียว ฉันคิดเอาเองว่า แดเนียล ไพรซ์ คงเป็นผู้ชายที่น่าเบื่อ เขาคงเป็นนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง ผมฟู และ...ไม่มีเสน่ห์ทำให้ฉันหลงใหลได้ขนาดนี้”
อลินทิราเบียดหลังกับอกกว้างและลูบไล้ปลายนิ้วไปบนแขนแกร่งที่สอดเข้ามาใต้อก ลมหนาวทำให้เธอโหยหาความอุ่นจากอกของเขาและไม่ปรารถนาสิ่งใดมากไปกว่านี้
“ตอนนั้นผมก็อยากจะฆ่า ออโซลย่าเหมือนกัน...อยากทรมานให้สาสมกับที่จารกรรมข้อมูลสำคัญของผมไป ผมคิดว่ามันจะง่ายดาย แค่เอาข้อมูลกลับมาแล้วทิ้งศพของสายลับคนหนึ่งไว้ข้างหลัง...แต่..พระเจ้า...ผมทำได้แค่ตั้งใจเท่านั้น”
แดเนียลแทรกปลายลิ้นเข้าไปในกลีบปากฉ่ำของดวงหน้างามที่เอียงมาหาเขา หยอกเย้าและลิ้มเลียความหอมหวานในอุ้งปากเล็กซึ่งตอบรับด้วยความเต็มใจ เจ้าอิงลิชยังคงยืนนิ่งราวจะเปิดโอกาสให้สองหนุ่มสาวถ่ายเทความอบอุ่นท่ามกลางลมหนาวถึงกันและกัน และเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกหญิงสาวจึงถอนหายใจเบา ๆ
“แดนคะ...หลังจากนี้ฉันจะกลับไปแคลิฟอเนียกับคุณ แต่แม่ของฉันอาจยังไม่อยากจากโมอับไปไหน ฉันรู้ดีค่ะว่าท่านรักบ้านและชีวิตที่นี่มาก ท่านจะเศร้าหรือเปล่าคะที่ฉันกลับมาอยู่ได้ไม่นานก็ต้องจากท่านไปอีกแล้ว”
“ผมแน่ใจว่าท่านยินดีที่เราจะสร้างครอบครัว ผมเห็นท่านตื่นเต้นมากที่รู้ว่าคุณ...กำลังจะมีลูกกับผม”
“แล้วคุณล่ะคะแดเนียล...หลังจากนี้คุณจะทำยังไงต่อไปกับการทดลองนั่น ฉันยังจำได้นะคะ เรื่องที่คุณค้นพบเกาะแห่งความเสถียรและฉันก็กำลังทำความเข้าใจในสิ่งที่คุณค้นพบค่ะ”
“เราค้นพบเกาะนั่น แต่คงไม่ลงไปสำรวจมันอีกต่อไปแล้ว”
ท่อนแขนทรงพลังรัดร่างเล็กบอบบางแน่นขึ้น ชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงบนขมับบางและสูดกลิ่นไอละมุนจากเรือนผมสีน้ำตาลหม่นอ่อนนุ่ม เขารักทุกอย่างที่เป็นเธอ ไม่ว่าจะเป็นเรือนผมเข้มขลับ ผิวละมุนและดวงตาคู่หวานที่สบกับเขาใต้แสงเงินยวง
“ที่รัก...ผมจะปล่อยเกาะนั่นให้ยังคงอยู่ต่อไป แต่ผมจะเริ่มต้นงานชิ้นใหม่แทน”
“งานชิ้นใหม่หรือคะ?”
“การตายของโมนิกาทำให้ผมคิดได้ว่า มันไม่คุ้มกันเลยถ้าชื่อเสียงและความสำเร็จที่ได้มาต้องแลกกับการสูญเสียบางอย่างไป และมันคงจะดีกว่าถ้าผมหันมาใส่ใจไม่ใช่ตะบี้ตะบันค้นหาเพื่อให้ได้คำตอบที่ต้องการเพียงอย่างเดียว”
“คุณใช้คำว่า ใส่ใจ คุณคิดอะไรอยู่หรือคะ แดน?”
“ผมกำลังคิดถึงอนาคต ที่โลกนี้ไม่สุขงบก็เพราะความโลภและอำนาจ ผมกำลังกระตุ้นสิ่งเหล่านั้นด้วยการค้นพบ ผมกำลังสนองความอยากให้พวกกระหายสงคราม การค้นพบธาตุชนิดใหม่อาจเป็นคำตอบสำหรับผม ในเวลาเดียวกันมันก็เป็นคำตอบสำหรับคนที่ต้องการนำไปพัฒนาเป็นอาวุธร้ายแรง ผมไม่รู้ว่าในอนาคตจะต้องสูญเสียอะไรไปอีก ผมแทบไม่อยากคิดว่าถ้าสิ่งที่ผมต้องสูญเสียคือคุณและลูก ผมคงมีชีวิตอยู่ไม่ได้แน่”
“โอ...แดเนียล” หญิงสาวแนบแก้มกับสันกรามแกร่งสากระคาย เธอรู้สึกปลอดภัยและไม่อยากอยู่ห่างผู้ชายคนนี้แม้โลกจะสลายไปตรงหน้า
“แล้วหลังจากนี้ล่ะคะ แดน คุณจะทำยังไงต่อไป”
“ผมยังไม่มีแผนการอะไร” นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มกล่าวก่อนคลายวงแขนและพาหญิงสาวลงจากหลังม้าเพื่อกอดเธอได้ถนัดมากขึ้น “ตอนนี้ผมคิดถึงแต่คุณกับลูก”
